بنابراین، نقد بدون تعصب و منصفانه اعمال بعضی از صحابه، کفر محسوب نمی شود; زیرا ملاک کفر و ایمان و محور آن دو مشخص است و آن اثبات یا نفی توحید و رسالت و یکی از ضروریات و امور بدیهی دین، همچون نماز، روزه، حج، حرام بودن شراب و قمار و مانند آن می باشد. آری، باید زبان را از دشنام، سرزنش و بدگویی و قلم را از ناروا و زشتی حفظ کنیم که این کار سزاوار مسلمان پاک نهادی که از سیره خاتم پیامبران، محمد(صلی الله علیه وآله)پیروی می کند، نیست.
با این همه باید گفت که بیشتر صحابه انسان هایی صالح و مصلح بوده اند و لایق احترام و اکرام اند. علاوه بر این، تن دادن شیعه به اصول جرح و تعدیل، تنها برای دست یافتن به روایات صحیح و مورد اعتماد نبوی است; با علم به این حقیقت که دروغ بستن و افترا زدن به رسول خدا(صلی الله علیه وآله)، پس از آن حضرت رو به فزونی نهاد; همچنان که همگان آگاه اند و پیامبر(صلی الله علیه وآله) خود از آن خبر داده بود و این همان چیزی بود که علمای شیعه و اهل سنت، همچون سیوطی و ابن جوزی و مانند ایشان را برانگیخت تا پیرامون روایاتی که به حق از پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم)صادر شده بود و از روایات جعلی و افترایی، کتاب هایی تألیف کنند و این دو نوع روایات را از هم جدا سازند.
-20
شیعیان به وجود مهدی منتظر (عج) باور دارند; چون روایات فراوانی از رسول خدا وارد شده است که مهدی از فرزندان فاطمه ونهمین فرزند امام حسین(علیه السلام)است و از آن جا که هشتمین فرزند حسین(علیه السلام)امام حسن عسگری(علیه السلام) بود و در سال260 هجری از دنیا رفت و جز یک فرزند پسر به نام (محمد) از خود باقی نگذاشت، پس آن فرزند همان امام مهدی (عج) است که با کنیه ابوالقاسم (1) تعدادی از بزرگان مورد اعتماد مسلمانان او را دیده اند و درباره ولادت و ویژگی های فردی و امامت او و سخن صریح پدر بزرگوارش درباره امامت وی سخن ها گفته اند.
ایشان پنج سال پس از تولد از چشم ها پنهان گردید; چون دشمنان قصد کشتن و از بین بردن او را داشتند، اما خدای تعالی او را برای برپایی حکومت اسلامی عدالت گستر و فراگیر در آخر الزمان و پاکیزه ساختن زمین از ظلم و ستم پس از پر شدنش از تعدی و تباهی ذخیره فرموده بود.
1- در «صحاح و دیگر تألیفات شیعه و سنی آمده است که پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: «در آخر زمان مردی از فرزندان من آشکار می شود که همنام من است و کنیه اش کنیه من، زمین را پس از آن که از ظلم و تجازوها آکنده شده، از عدالت و داد پر می سازد.»