شیعیان عربستان صفحه 256

یکی از کسانی که زهر تلخ تکفیر به کامش ریخته شد، میرزا رضای کرمانی، این قهرمان مبارزه با استبداد داخلی است. این عالم مجاهد و از جان گذشته نیز که با گلولۀ سرخش، به حیات ننگین و دوران پنجاه ساله حکومت ناصرالدین شاه پایان داد، به بابی گری متهم و تکفیر شد. وقتی او را به پای چوبه دار می بردند، او در برابر مردم ایستاد و گفت: «ای مردم! بدانید که من بابی نیستم و مسلمان هستم.» و شهادتین را بر زبان جاری کرد و انا لله و انا الیه راجعون گفت و به مأموران اعدام اظهار داشت: «این چوبۀ دار را به یادگار نگه دارید؛ زیرا من آخرین نفر نیستم».((1))

کینه توزان و بدخواهان

ما بدخواهی و کینه توزی عروه بن زبیر، عکرمه و مقاتل بن سلیمان را نسبت به فرزندان علی علیه السلام و به ویژه نسبت به علی علیه السلام بعید نمی دانیم.

در توضیح این مطلب می گوییم:

الف) عروه متهم به بدخواهی بنی هاشم: نظریات عروه که دوست داشت برای خاله اش عایشه فضیلت ردیف کند، به ویژه دربارۀ علی علیه السلام غیرقابل اعتناست. عروه، بغض و کینۀ شدیدی از علی علیه السلام در دل داشت؛ آن گونه که هرگاه نام علی علیه السلام برده می شد، از او بدگویی و انتقاد می کرد((2)) و او را ناسزا و دشنام می داد و دستانش را برهم می زد.((3))

«اسکافی» او را از جمله تابعینی شمرده است که اخبار زشتی در بارۀ

1- ) حمید عنایت، سیری در اندیشه سیاسی عرب، صص 188 و 189.
2- ) الغارات، ج 2، ص 576 ؛ و ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 4، ص 102.
3- ) قاموس الرجال، ج 6، ص 300.