هویت و سرچشمه تشیع صفحه 165

از افراد دیگری که قایل به توقّف شده اند، شیخ ابوهاشم عبدالسلام بن ابی علی و شیخ ابوالحسین محمّد بن علی بن طیّب بصری می باشد.

ولی ما قایل به همان مطلبی شده ایم که شیوخ بغدادی ما بدان قایل شده و گفته اند که علی(علیه السلام) افضل است. ما در کتابهای کلامی خود آورده ایم که معنای «افضل» چیست؟ و آیا منظور از آن، ثواب بیشتر است، یا کسی که مزایای فضل، خُلق و خوی حمیدۀ بیشتری دارد. ما در کتابهای خود، بیان کردیم که علی(علیه السلام) به هر دو معنا افضل است. (1)

ب: تشیّع به معنای خاص

تشیّع به معنای خاص، قایل است که علی ابن ابی طالب(علیه السلام) بر تمام افراد امّت، پس از پیامبر اکرم(علیهما السلام) افضل است و نصّ صریح از جانب پیامبر(علیهما السلام) بر امامت وی وجود دارد که این نص به امر خدای متعال بوده است و امامت پس از آن حضرت در فرزندانش قرار داد.

این، مفهومی است که از عهد رسالت شایع بوده است و تعدادی از صحابۀ مقرّب رسول خدا(علیهما السلام) بدان ایمان آورده و آن را برای دیگران نقل کرده اند و این خط از آن زمان تا کنون ادامه یافته و روز به روز پر رنگ تر شده است. این خط در شیعۀ امامیّۀ اثناعشری، ظهور یافته که خلاصه ای از عقاید آن بیان می شود.