کتابخانه بالقرآن

هویت و سرچشمه تشیع صفحه 67

صفحه 67

«هرکس که من مولای او هستم، این علی مولای اوست. پروردگارا! دوست بدار هرکسی که او را دوست دارد و دشمن بدار هر کسی که با او دشمنی می ورزد». (1)

سپس پیامبر(علیهما السلام) برخاست و عمامه اش (السّحاب) را مانند تاجی بر سر علی(علیه السلام) گذاشت و به او فرمود:

« ای علی! عمامه، تاج عرب هاست».

شایستگیهای امام علی(علیه السلام) برای مرجعیّت

اشاره

شکّی نیست که رسول خدا(علیهما السلام)، از روی محبّت و علاقه به پسرعمو و دامادش، علی ابن ابی طالب را به مرجعیّت دینی پس از خود منصوب نکرده است؛ زیرا آن حضرت حق نداشته است که از روی هوا و هوس صحبت کند لاینطق عن الهوی... ، بلکه در تمام امور، تابع دستورات خداوند بوده است و محبّت به خویشاوندان در

1- (1) - حافظ ابن کثیر در البدایه و النهایه، جلد5،صفحه 214 به نقل از ذهبی می نویسد: صدر این حدیث، متواتر است و یقین دارم که رسول خدا(علیهما السلام) آن را فرموده است و امّا قسمت: اللهمّ والِ مَنْ والاهُ اضافه ای است که سند قوی دارد. ابن جزری هم در أسنی المطالب، صفحه48 آورده است: این حدیث از این وجه حسن و از وجوه بسیاری صحیحه است. این حدیث از طریق امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) و همچنین از طریق پیامبر(علیهما السلام) متواتر است و جمع بسیاری، از جمع بسیاری آن را نقل کرده اند. و ابن حجر مکّی در الصواعق المحرقه،صفحه187 آورده است: این حدیث را سی نفر از صحابه از پیامبر(علیهما السلام) نقل کرده اند که بسیاری از طرق آن، صحیح، یا حسن است.