هویت و سرچشمه تشیع صفحه 96

بیت(علیهم السلام) را از جانشینی رسول خدا(علیهما السلام) برکنار کنند و در این کار موفق شدند. آنان اقدامات خود را قبل از وفات پیامبر(علیهما السلام) شروع کردند. بعد از حادثۀ غدیر، بسیار روشن بود که رسول خدا(علیهما السلام) زمینه را برای جانشینی علی(علیه السلام) فراهم می کرد. آن حضرت در صدد بود که مرجعیّت دینی و سیاسی را به علی(علیه السلام) بسپارد.

از آن جا که می دانست عدّه ای از این اقدام راضی نیستند و با جانشینی علی(علیه السلام) مخالفت خواهند کرد، تصمیم گرفت آنان را با سپاه اسامه اعزام کند تا هنگام وفات آن حضرت در مدینه نباشند، امّا افراد اصلی خطّ اجتهاد، شروع به نافرمانی از دستور رسول خدا(علیهما السلام) کردند و در پیوستن به سپاه اسامه و اعزام آن، مانع تراشی می کردند.

از سویی، رسول خدا(علیهما السلام) آماده می شد که به رفیق اعلی بپیوندد و از سوی دیگر، سپاه اسامه آماده می شد که به جایی دور اعزام شود که نتایج این لشکرکشی معلوم نبود و سرانجام هیچ کدام از این اشخاص تا بازگشت سپاه مشخّص نبود و در همین حال، علی(علیه السلام) و طرفدارانش در لیست اعزام سپاه اسامه قرار نگرفته بودند.

طبیعی است که پیروان خطّ اجتهاد، هدف رسول خدا(علیهما السلام) از اعزام این سپاه را فهمیده بودند و می دانستند که دورکردن معارضان از مدینه، زمینه را برای تصدّی خلافت به وسیلۀ علی(علیه السلام) بعد از آن حضرت بدون هیچ مشکلی آماده می کند. و در این غیبت طولانی، بیعت با علی(علیه السلام) به اتمام می رسد و تمام امور به نفع وی سر و سامان می گیرد و آنگاه مجالی برای معارضه باقی نمی ماند و باید به آنچه واقع شده است، اذعان کرد و آنچه را مردم پذیرفته اند، پذیرفت.