بررسی ریشه های تاریخی تشیع در افغانستان صفحه 1

مقدمه استاد انصاری بویراحمدی

بسم الله الرحمن الرحیم

افغانستان با جمعیتی بالغ بر سی میلیون نفر، سرزمینی کوهستانی و بین کشورهای تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان از سمت شمال و از سمت شرق و جنوب با پاکستان و از سمت شمال شرقی به ابالت سینگ کیانگ چین و از طرف غرب با جمهوری اسلامی ایران همسایه است.

ساکنان افغانستان باقیمانده دو نژاد اصلی سفید و زرد هستند که نژاد سفید، پشتون ها، تاجیک ها، هزاره ها، نورستانی ها و... هستند و نژاد زرد هم، ازبک ها، ترکمن ها، قرقیزها، مغول ها و... هستند.

طبق قانون اساسی زبان رسمی آنان، زبان های فارسی (دری) و پشتون است. افغانستان کنونی از سال 1126 هجری خورشیدی از امپراطوری ایران جدا شد و توسط احمد شاه درانی یا یکی از سرداران نادرشاه افشار پایه گذاری گردید. واژه افغانستان به عنوان نام این کشور در سال 1302 ه- شمسی در قانون اساسی امان الله شاه به تصویب رسید.

حکومت از نوع پادشاهی بود تا سال 1352 که اولین رئیس جمهور آن داود خان تعیین گردید. در سال 1373 مجاهدین خودجوش ملّی به سیطرۀ کمونیست ها پایان دادند. طبق قانون اساسی جدید فعلی قوانین کشور بر مبنای اسلام اداره خواهد شد.

اقتصاد کشور بیشتر به طریق کشاورزی و دامپروری است. آداب و رسوم مردم وابستگی کامل به فرهنگ اسلام دارد.

دین رسمی مردم 99 درصد اسلام است که حدود 35 درصد اختصاص به مکتب تشیّع دارد و این مکتب در قانون اساسی افغانستان به رسمیت شناخته شده است.