بررسی ریشه های تاریخی تشیع در افغانستان صفحه 116

1- ([1]) بختیاری، محمدعزیز، شیعیان افغانستان، انتشارات شیعه شناسی، 1385.

عده ای برای تثبیت موقعیت های سیاسی، اعتقادی، قومی و نژادی و برای اینکه همۀ افتخارات علمی و تمدنی و فتح و فتوحات که در مسیر رشد و پیشرفت اسلام و تشیع که از این مردم در سینه تاریخ نقش بسته است را به نام خودشان ثبت کنند پا را فراتر نهاده و هزاره هارا متعلق به این سرزمین نمی دانند اظهار نظر می کنند که هزاره در افغانستان از بقایای لشکریان چنگیز می باشند و به عنوان تحقیر آنها را از بازماندگان درمانده قشون چنگیز دانسته اند و از این طریق احساسات همسایگان بیرونی و شرقی و جنوب غربی را برانگیخته اند تا تحت عناوین انتقام از چنگیز همیشه مورد هجوم قرار داشته باشند.

در حالی که خیلی از منابع موثق و دسته اول و آثار مورخین اصیل و منصف و قدیمی و آثار فاتحین معروف جهان و منابع تاریخی یونان باستان و روم باستان و مقدونی های دوران اسکندر مقدونی و همچنین منابع ادبی و ارزشی و دینی آریان باستان و آثار و سفرنامه های مسلمانان نخستین و یادداشتها و سفرنامه های جهان گردان معروف دنیا از این مردم به نیکی یاد کرده اند و توصیفاتی از سخت کوشی و جنگاوری و مهمان نوازی هزاه ها نموده اند.

یکی از شواهد بسیار محکم در ارتباط با ماندگاری تشیع و توسعه آن این است که هزاره ها به صورت طبیعی چون در مناطق سرد و خشن و کوهستانی زندگی می کنند نسبت به ارزش و اعتقادات دینی شان بسیار سرسخت و مستحکم و پابرجایند مثلاً هزاره ها از پدیده تقیه که در مذهب تشیع یک تاکتیک در مسیر استراتژی آرمانی شان که همان حفظ مذهب و مکتب می باشد و شایع و مرسوم بوده، به هیچ وجه استفاده نکرده اند و این