بررسی ریشه های تاریخی تشیع در افغانستان صفحه 46

1- ([1]) الغدیر، ج 2، ص 156.

2- ([2]) شرح المواقف ج 8 ص 360.

باشند.((1))

پاسخ: هرچند یکی از معانی ولیّ در لغت دوست و یاور است ولی معانی دیگر آن سرپرستی و متصرف در امور بودن است ولیّ طفل به کسی گفته می شود که صاحب اختیار او بوده سرپرستی او را بر عهده دارد وَلیّ زن کسی است که اختیار ازدواج وی به دست اوست ولی یتیم به کسی گفته می شود که اختیار تصرف در اموال او را دارد و دیگر امور وی به او واگذار گردیده است.((2))

در آیه مذکور معنای دوم یعنی سرپرستی و متصرف در امور بودن است نه دوستی زیرا ولایت به معنای دوستی و یاری کردن اختصاص به کسانی که در حال رکوع انفاق می کنند ندارد بلکه یک حکم عمومی است که شامل همۀ مسلمانان می شود.

اما علت آنکه جملۀ «الذین آمنوا...» بالفظ جمع بیان شده آن است که در ادبیات عرب مرسوم است که به جهات مختلف از جمله تعظیم و تکریم افراد برای یک نفر تعبیر جمع به کار می برند. چنان که قرآن در آیات متعدد دیگری نیز از این شیوه استفاده نموده است. مثلاً در آیۀ 61 آل عمران کلمۀ «نساءنا» به صورت جمع آمده در حالی که طبق شأن نزول آیه مقصود از «نساءنا» فاطمه زهرا سلام الله علیها است و

مقصود از «انفسنا» نیز که به صورت جمع آمده، تنها علی علیه السلام است و همچنین در آیات 215 و 276/ بقره، 25/ مائده و منافقون/ 8 تعبیرجمع به کاررفته است در حالی که طبق روایات شأن نزول مقصود از این آیات تنها یک نفر بوده است.

اما پاسخ شبهۀ دوم که: چگونه حضرت علی علیه السلام صدای فقیر را در نماز شنید می گوییم آنچه در نماز مذمت گردیده توجه به غیر خدا و غفلت از اوست شنیدن