همراه با راستگویان صفحه 176

هان، چنین عذابی را کسی نمی تواند از کافران دفع و رفع نماید(1).

این حادثه را گروهی دیگر از علمای اهل سنت، غیر از اینها که ذکر کردیم، نقل کرده اند هرکه خواهان مصادر بیشتری است به کتاب «الغدیر» علامه امینی مراجعه نماید.

استدلال دوم:

این استدلال مربوط می شود به کیفر کسی که رویداد غدیر را کتمان کرد و نفرین امام علی، او را گرفت.

داستان از این قرار بود که حضرت علی (علیه السلام) در یکی از روزهای خلافتش، مردم را در یک جائی وسیع گرد آورد و از روی منبر فریاد برآورد:«شما را به خدا قسم می دهم هر مسلمانی که روز غدیر خم، سخن پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) را شنید که فرمود:«من کنت مولاه فعلی مولاه»-هرکه من مولای اویم، علی مولای او است، اکنون بلند شود و آنچه را شنیده است گواهی دهد، و هیچ کس برنمی خیزد جز آنکه با دو گوش خود سخنان پیامبر را شنیده و با دو دیدگانش او را دیده است؛ پس تنها سی نفر از اصحاب که شانزده نفرشان اهل بدر بودند، برخاستند و شهادت دادند که پیامبر (صلی الله علیه و آله) دست علی را بلند کرد و به مردم فرمود:«آیا می دانید که من از مؤمنین نسبت به خودشان هم اولاتر و سزاوارتر هستم؟» عرض کردند: آری، سپس فرمود:«هرکه من مولای اویم، پس این (علی) مولای او است، خداوندا، آن کس که ولایتش را پذیرفت