سادات در ایران: تاثیر مهاجرت سادات بر گسترش تشیع در ایران صفحه 230

پیش آمد. این اختلافات، گریبان گیر سایر حکام نیز شد و در نتیجه حکومت طبرستان از دست علویان خارج گردید.

خاندان آل زیار و آل بویه نیز بر سر تصاحب قدرت، همیشه در نزاع بودند تا اینکه در در سال 350 هجری برادرزاده ناصر کبیر (الثائر بالله) از این اختلافات استفاده کرد و حکومت را به دست آورد. البته سلطه او زیاد دوام نیاورد، چون اختلاف او با اسپهبد، موجب ضعیف شدن حکومتش شد و در نهایت، حکومت از چنگال علویان خارج شد؛ اگرچه نوادگان اطروش، نفوذ خود را در آمل حفظ کردند و از آنان به عنوان حاکمان شهر در زمان فرمانروایی آل بویه و آل زیاد یاد شده است.

دو عامل را می توان از دلایل مهم سقوط دولت علویان بیان نمود:

1. اختلافات داخلی میان علویان؛ به گونه ای که هر یک داعیه رهبری مردم را داشتند. همین اختلافات موجب می شد تا حاکمان محلی با حمایت از یک علوی بتوانند منافع خود را تأمین کنند.

2. گسترش حاکمیت علویان، در خارج از طبرستان بدون ارزیابی از موقعیت دشمن صورت می گرفت که خسارت زیادی بر سپاه وارد می کرد و تضعیف دولت را در پی داشت.(1)

از طرفی طاهریان، صفاریان و سامانیان بنای مخالفت با علویان را نهادند. در این میان سیاست یعقوب لیث نسبت به علویان قابل توجیه نبود، زیرا یعقوب، خود از مخالفان خلیفه بود.(2)