حسین بن علی علیه السلام در گفتار و رفتار رسول الله(ص)(بر اساس مهم ترین منابع اهل سنت) صفحه 1

مقدمه

ابا عبدالله الحسین (ع) سومین امام معصوم شیعیان است که در سوم ماه شعبان،سال چهارم هجری قمری در مدینه منوّره دیده به جهان گشود.مادر آن حضرت فاطمه زهرا، دختر رسول الله (ص)، سیّده بانوان جهان است، و پدر بزرگوارش حضرت علی (ع) فرزند ابو طالب، پسر عم ّ رسول خدا (ص) است. حضرت محمّدمصطفی (ص) _ آخرین پیامبر و فرستاده خداوند _ جدّ بزرگوار آن حضرت است.ابا عبدالله الحسین (ع) دارای 11 فرزند بود، هفت پسر و چهار دختر. عمر شریف آن حضرت پنجاه و هفت سال و چهار ماه و هفت روز است. دوران امامتش هم یازده سال و ده ماه و سه روز بود.حسین (ع) وقتی به دنیا آمد پیامبر او را در آغوش گرفت، در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت و بدین سان در گوش او نخستین بار بانگ توحید طنین انداز گردید.رسول خدا (ص) به امر خدای یکتا، او را حسین نامید. زبان در دهان نوزادش گذاشت و کودک زبان جدّش را بمکید.حضرت فرمود: فرزندم! خداوند لعنت کند کسانی را که تو را به شهادت می رسانند.پیامبر خدا (ص) در هفتمین روز تولّد او دو گوسفند عقیقه کرد، یک رانش را به قابله داد. سر نوزاد را تراشید و هم وزن موی سر او نقره به فقرا صدقه داد. شکم های بینوایان

راسیر کرد.رسول خدا (ص) نوزاد را بر دامن نهاد و فرمود: کشته شدنت بر من بسی گران است.و حضرت بسیار گریست و فرمود: برای فرزندم می گریم. او را گروهی کافر و ستمکارخواهند کشت.حسین بن علی (ع) شش سال از دوران کودکی خود را همراه جدّش محمد مصطفی (ص) سپری کرد. مدّت سی سال با پدر بزرگوار علی بن ابی طالب (ع) زندگی نمود،پس از شهادت پدر بزرگوارش، ده سال با برادرش امام حسن مجتبی (ع) بود، پس از آن که برادرش در سال 50 هجری قمری مسموم شد و به شهادت رسید، ده سال تمام در دوران حکومت ظالمانه و ستمگرانه معاویه زیست و همیشه با او در ستیز بود.پس از درهم پیچیده شدن طومار عمر معاویه، فرزندش یزید که ولی عهد معاویه بود، به حاکمیت رسید، و در نیمه ماه رجب 60 هجری به ولید پسر عُتبه که حاکم مدینه بود، نامه نوشت تا از امام حسین (ع) برای یزید بیعت بگیرد.حاکم مدینه امام را برای بیعت با یزید فراخواند، و امام (ع) در جواب حاکم مدینه فرمود: «ای حاکم مدینه! تو می دانی که ما اهل بیت پیامبر و معدن رسالتیم، خانه ما محل نزول و رفت و آمد ملائکه و جایگاه نزول رحمت الهی است. خداوند اسلام را از خاندان ما آغاز و افتتاح نموده و تا پایان نیز با ما پیش خواهد برد. ولی یزید مرد شراب خوار و قاتل انسان های بی جرم و بی گناه است. یزید فردی است که آشکارا از حدود الهی تجاوز کرده وبه طور علنی دست به فسق و فساد می زند، هیچ گاه مردی همانند من، به فردی مثل یزیددست بیعت نمی دهد.امام از

بیعت با یزید سرباز زد، و از این که تحت فشار شدید بود در 28 رجب همان سال، مدینه رسول الله را به قصد مکّه مکرّمه ترک گفت و در سوم شعبان در مکّه رحل اقامت افکند، و به افشاگری از حکومت یزید پرداخت.امام بنا به دعوت و رسیدن نامه های بی شمار از طرف مردم کوفه که افزون از 12000 نامه ذکر شده، پسر عمویش حضرت مسلم فرزند عقیل را به نمایندگی خود به کوفه فرستاد. خود اعمال حج را به دلیل نا امن شدن فضای مکّه نیمه تمام گذاشته و در روز هشتم ذیحجه با اهل و عیال و به همراهی جمعی از یاران خود، به سوی کوفه حرکت کردند، و در روز دوم محرّم سال 61 هجری در کربلا رسیدند. و در روز دهم محرّم همراه یاران با وفای خویش به مقام والای شهادت رسیدند، که تا امروز و تا دامنه قیامت،حقّانیت راه و مکتب او همچنان فروزان تر از خورشید می درخشد، و قاتل او مورد لعن خدا،و رسولش، و ملائکه و بندگان صالح خدا است چنان که رسول الله به صراحت این مطلب را بارها بیان فرموده است.احادیث گردآوری شده در این مقاله برخی از احادیث و روایاتی است که از زبان رسول الله در منابع و کتاب های اهل سنّت بیان شده است. و امید است با مطالعه و دقّت در کلام و بیان رسول خدا که در باره فرزند و پاره تنش امام حسین (ع) بیان فرموده، هر چه بیشتر و بهتر حسینش را از زبان جدّش رسول الله بشناسیم.

اذان گفتن پیامبر در گوش های حسین

عن عبیدالله بن أبی رافع عن أبیه، قال: «رأیت رسول الله (ص) أذّن فی

اُذن الحسین (ع) حین ولدته فاطمه (س)».حاکم نیشابوری در المستدرک علی الصحیحین و هم چنین محب الدین شافعی در ذخائر العقبی گفته است: عبیدالله پسر أبی رافع و او از پدرش روایت کرده است:«هنگامی که امام حسین (ع) از حضرت فاطمه (س) متولّد شد، رسول خدا (ع) را دیدم که در گوش های حسین (ع) اذان گفت.»

عقیقه پیامبر برای حسنین

عن عبدالله بن بریده، عن أبیه: «إن رسول الله (ص) عق ّ عن الحسن والحسین (ع)بکبشین کبشین»نسائی در سننش گفته است: از عبدالله پسر بریده و او از پدرش روایت کرده است:«رسول خدا (ص) برای امام حسن و امام حسین (ع) (در هنگام تولّدشان) دو گوسفند، دو گوسفند عقیقه کرد.»ابو داود این حدیث را در سُننش از ابن عباس روایت کرده است، و همچنین این حدیث در تاریخ بغداد، حلیه الاولیا و غیره نیز وارد شده است».