حسین بن علی علیه السلام در گفتار و رفتار رسول الله(ص)(بر اساس مهم ترین منابع اهل سنت) صفحه 3

بالا رفتن حسین بر سینه پیامبر

عن معاویه بن أبی مزرد، عن أبیه، قال: سمعت أبا هریره یقول: أبصرت عینای هاتان و سمعت اُذنای رسول الله (ص) وهو آخذ بکفّی حسین وقدماه علی قدمی رسول الله (ص) و هو یقول: «حزقّه حُزقّه ترق ّ عین بقّه» فرقی الغلام حتی وضع قدمیه علی صدررسول الله (ص) ثم قال رسول الله (ص): «افتح فاک» ثم ّ قبّله، ثم قال: «اللهم أحبه فإنّی اُحبّه.»معاویه پسر أبی مرزد از پدرش نقل کرده است: از ابو هریره شنیدم که می گفت: با دو چشمم دیدم و با دو گوشم از رسول خدا (ص) شنیدم - در حالی که آن حضرت دو دست حسینش را گرفته بود و قدم های کوچکش روی قدم های رسول الله (ص) بود - می فرمود:«کوچولو کوچولو، بالا بیا!» سپس کودک بالا بالا آمد تا قدم هایش را روی سینه رسول خدا (ص) نهاد. پس از آن رسول خدا فرمود: «لبهایت را باز کن» سپس لب های او رابوسید و فرمود: «خداوندا او را دوست بدار! چون من او را دوست دارم.».این حدیث به همین مضمون و با اندک تفاوتی در الاصابه ابن حجر عسقلانی، و معجم کبیر طبرانی و نیز در غیر آن ها ذکر شده است.

حسین از من است و من از حسین

عن یعلی بن مرّه قال: إنّهم خرجوا مع النبی (ص) الی طعام دعوا له: فإذا حین یلعب فی السکّه، قال: فتقدم النبی (ص) أمام القوم وبسط یدیه فجعل الغلام یفرّها هنا و هاهناو یضاحکه النبی (ص) حتی أخذه، فجعل احدی یدیه تحت ذقنه والاخری فی فأس رأسه فقبّله و قال: «حسین منّی و أنا من حسین أحب ّ الله من أحب ّ حسیناً، حسین سبط من الاسباط.»ابن ماجه از یعلی پسر مرّه روایت کرده که او گفت: «عده ای

به همراه حضرت پیامبر (ص) به سمتی که جهت صرف طعام دعوت شده بودند، می رفتند، در این هنگام حسین (ع) در کوچه بازی می کرد، حضرت پیامبر (ص) جلو آمده، آغوش مبارک را به سوی حسین خردسالش باز کرد، کودک این سو و آن سو فرار می کرد، پیامبر (ص) می خندید تا او را گرفت، سپس آن حضرت یک دست مبارک را زیر چانه کودکش و دست دیگر را بالای سر او نهاد، و سپس او را بوسید و فرمود: حسین از من است و من از حسین! خداوند دوست می دارد کسی را که حسین را دوست بدارد، حسین فرزندی از فرزندانم است».این حدیث به همین مضمون و با اندک تفاوتی در سنن ترمذی، مسند أحمد حنبل، اسد الغابه و سنن کبرای بیهقی و غیره ذکر شده است.

نظر به سیمای حسین نظر به سیمای پیامبر

فی ذیل تفسیر قوله: (وعلّم آدم الاسماء کلّها) قال أعرابی قصد الحسین بن علی (ع) فسلّم علیه وسأله حاجته، وقال: سمعت جدّک یقول: «إذا سألتم حاجه فاسألوها من أربعه، إمّا عربی شریف، أو مولی کریم، أو حامل القرآن، أوصاحب وجه صبیح، فأمّا العرب فشرفت بجدّک، وأما الکرم فدأبکم وسیرتکم، وأما القرآن ففی بیوتکم نزل، وأما الوجه الصبیح فإنّی سمعت رسول الله (ص) یقول: «إذا أردتم أن تنظروا إلی ّ فانظروا الی الحسن و الحسین.»فخر رازی در تفسیر کبیرش در ذیل آیه شریفه (و علّم آدم الاسماء کلّها) گفته است: اعرابی نزد امام حسین (ع) آمد، بر آن حضرت سلام کرد، و حاجتش را طلب نمود، و به آن حضرت گفت: از جدّت رسول خدا (ص) شنیدم که می فرمود: «اگر حاجتی خواستید از چهار نفر بخواهید: یا از عرب شریف، یا از مولای

کریم، یا از حامل قرآن، یا از کسی که دارای سیمای روشن و چهره نورانی است. (همه این اوصاف در شما است،) از لحاظ عرب بودن به سبب جدّت رسول الله شریف هستی، و از جهت کرم؛ کرامت و بزرگواری ادب و سیره شماست. و اما از جهت قرآن؛ کلام خدا در خانه های شما نازل شده است. و اما چهره نورانی؛ من از رسول خدا (ص) شنیدم که می فرمود: «هرگاه خواستید به طرف من نظر کنید،به حسن و حسین نگاه کنید.»این حدیث به خوبی نشان می دهد که حضرت امام حسین (ع) و هم چنان برادرش امام حسن (ع) در نزد رسول خدا از چنان موقعیت و مقامی برخوردار بوده که نظر به چهره آنان، نظر به سیمای مبارک رسول الله (ص) است، و بدون تردید هرگونه هتک و بی حرمتی به آنان هتک و بی حرمتی به رسول الله (ص) است. و در این مورد احادیث فراوانی وارد شده که در جایش ذکر خواهد شد.

شباهت حسین به رسول الله

عن أنس بن مالک قال: «أتی عبیدالله بن زیاد برأس الحسین بن علی (ع) فجعل فی طست، فجعل ینکث وقال: فی حسنه شیئاً، فقال أنس: کان أشبههم برسول الله (ص) وکان مخضوباً بالوسمه.»از انس بن مالک روایت شده که او گفت: «سر حسین بن علی (ع) را برای عبیدالله پسر زیاد آوردند، پسر زیاد سر مبارک حسین (ع) را در طشت گذاشت، و با نی شروع به زدن سر مبارک آن حضرت نمود! و در زیبایی او با خودش چیزی گفت! و انس گفته است که چهره امام حسین (ع) بیشتر از همه شباهت به رسول خدا (ص) داشت. و محاسن شریفش با وسمه