فضایل ائمه اطهار علیهم السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 165

عبدالرحمن بن الجوزی (متوفی 597 ه-)

مفسر، واعظ، محدث، حافظ و علامه عصر، و امام وقت خود، درباره امام صادق 7 چنین می گوید:

«جعفر بن محمّد بن علی بن الحسین کان مشغولاً بالعباده عن حبّ الریاسه».(1)

ترجمه: «جعفر بن محمّد به دلیل اشتغال به عباد، حبّ ریاست را به فراموش سپرده بود».

ابن حجر هیثمی (متوفی 973 ه-)

وی مفتی حجاز و فقیه شافعی و مؤلف «الصواعق المحرقه» است.

در مورد امام جعفر صادق 7 چنین می نویسد:

«افضلهم و اکملهم جعفر الصادق و من ثمّ کان خلیفته (ای الباقر) و وصیه و نقل الناس عنه من العلوم ما سارت به الرکبان و انتشر صیته فی جمیع البلدان روی عنه الائمه الا اکابر.(2)

ترجمه: «افضل و اکمل فرزندان امام باقر، جعفر صادق است و لذا جانشین و وصی او بود. مردم به اندازه ای از وی علوم نقل کردند که در تمام نقاط دنیا منتشر شد و شهرتش سراسر جهان را فراگرفت».