فضایل ائمه اطهار علیهم السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 194

فصل دوم: فضایل آن حضرت از دیدگاه اهل سنت

مأمون عباسی (170-218 ه.ق)

وی از دانشمندان خلفای بنی عباس به شمار می رفت. وی مردی باردبار، زیرک و سرسخت و کریم بود.

در مملکت خویش ابداعات و ابتکارات بسیاری ایجاد کرد؛ وی در میان خلفا اولین کسی بود که در علم حکمت جستجو و کاوش نمود و کتب آن را به دست آورد و دستور داد آن را به عربی ترجمه کرده و منتشر کنند.(1)

وی در بیان مقام والا امام رضا 7 می نویسد:

«و فی کتاب العهدی الذی کتبه المأمون بخط یده کما صرّح به کل من تعرض له فقرات تدل علی سجایا الامام. یقول المأمون عنه: «و اما ذکرتم من استبصار المأمون فی البیعه لابی الحسن الرضا 7 فما بایع له المأمون الا مستبصراً فی امره عالماً بانّه لم یبق احد علی ظهرها ابین فضلاً و لا اظهر عفه و لا اورع و رعاً و لا ازهد فی الدّنیا و لا أطلق نفساً و لا ارضی فی الخاصه و العامه و لا أشد فی ذات الله منه و ان البیعه له لموافقه رضا الرب عزّوجل و لقد جهدت و ما اجد فی الله لومه لائم... و لعمری لو کانت بیعتی بیعه محاباه لکان العباس ابنی و سائر ولدی أحب الی قلبی و أجلی فی عینی و لکن أردت أمراً و اراد الله امراً فلم یسبق امرالله»(2)