فضایل ائمه اطهار علیهم السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 224

این انقلاب ها بازتاب گسترش ظلم و فساد بر جامعه اسلامی آن روز بود و نسبت مستقیمی با میزان فشار و اختناق داشت.

به عنوان نمونه، در دوران حکومت «منتصر»، که تا حدی به خاندان نبوت و امامت علاقه مند بود، کسی متعرض شیعیان و خاندان علوی نمی شد، قیامی صورت نگرفت. تاریخ تنها در فاصله سال 219 تا 270 قمری، تعداد 18 قیام را ضبط کرده است که این قیام ها نوعاً با شکست روبرو شده و توسط حکومت عباسی سرکوب شدند.

علت شکست قیام ها

1. ضعف رهبری و فرماندهی این نهضت ها.

2. طرفداران و یاران این رهبری، که نوعاً دارای برنامه صحیح و کاملی نبودند، افراد سست و بی اراده ای بودند.

3. قیام آنها صد در صد ماهیت اسلامی نداشت و از این جهت معمولاً مورد تأیید امامان زمان خود نبودند.

البته گروهی از یاران و طرفداران این قیام ها افراد مخلص و شیعیان واقعی بودند ولی تعداد این دسته بسیار کم بود و بیشتر مبارزین کسانی بودند که اهداف اسلامی روشنی نداشتند. بلکه در اثر ظلم و سستی که بر آنان وارد شد، در صدد تیرگی اوضاع بر آمدند و این گروه در صورت احساس شکست و یا احتمال مرگ، رهبر خود را تنها گذاشته و از طرف او پراکنده می شدند.

بنابراین اگر بسیاری از این انقلاب ها مورد تأیید امامان قرار نمی گرفت، یا به این دلیل بود که صد در صد اسلامی نبودند و یا در اهداف رهبران آنها انحراف