فضایل ائمه اطهار علیهم السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 44

کلی از عالم ماده و جسم منقطع شده بود و ملائکه نور عالم کبریایی را بر دلش تابانده و در نتیجه روح وی روحی قوی شبیه به ارواح ملکی شد و أشعه عالم قدس و عظمت در دلش تلألؤ کرد و قدرتی یافت که دیگران هرگز به چنین قدرتی دسترسی پیدا نمی کنند.

4. فخر رازی در تفسیر کبیر (مفاتیح الغیب) ضمن سوره فاتحه در جهر واخفات «بسم الله الرحمن الرحیم» جهر را اختیار کرده و چند دلیل نیز بر آن اقامه کرده است: السابع ان الدلائل العقلیه موافقه لنا و عمل علی بن ابی طالب معنا و من اتّخذ علیاً اماماً لدینه فقد استمسک بالعروه الوثقی فی دینه و نفسه».

ترجمه: «هفتم این که دلایل عقلی موافق ماست و عمل علی بن ابی طالب 7 هم موید ما است؛ هر کس در دینش «علی» را امام خویش قرار دهد به دست آویز استوار محکمی چنگ زده است».

18. علی(ع) در نگاه ابن ابی الحدید (585-656)؛ شارح نهج البلاغه

ابو حامد هبه الله بن محمّد بن أبی الحدید مدائینی از بزرگان علمای اهل سنت است. به طوری که معروف است در اصول مذهب اعتدال را برگزید و در فروع شافعی مذهب بوده است.

شرح نهج البلاغه او حاکی از موالات وی نسبت به مولای متقیان علی 7 و خاندان رسالت است؛ به ویژه هزار فقره از احادیث و کلمات قصار علویه که بر شرح خود افزوده است، مؤید دیگر این قضیه است و برتر از همه قصائد، سبع علویه اوست که در فضایل و مدائح آن حضرت سروده است اما اگر بخواهیم همه قصائد و سخنانی را که ابن ابی الحدید در مدح مولای متقیان آورده است