حقیقت گمشده صفحه 256

کافر دانستیدهر چند خود مرتکب چ_ن_ی_ن اع_م_الی نشود, اکنون هشتصد سال اززمان ائمه گذشته ولی تاکنون حتی یک عالم از ع_ل_م_ای م_سلمین رانشنیده ایم که تکفیر کند, بلکه هیچ عاقلی چنین قصوری نمی کند,به خدا سوگند سخن شما بدین معنی است که تمام امت بعد اززمان احمد - رحمه اللّه تعالی از علما, امرا وع_امه مردم همگی کافرومرتداند, پس : (انا للّه وانا الیه راجعون ), خدایا به تو پناه می بریم !وباز هم ب_ه ت_و پ_ن_اه م_ی ب_ری_م از ای_نکه مانند بعضی از عوام خود بگوئیدکه حجت بر پا نشده مگر توسط شما.... ((682)) .

او در ص_ف_ح_ه4 چنین می گوید: امروز مردم گرفتار کسی شده اند که خود را منسوب به کتاب وس_نت خوانده واز علوم آن هر چه خواهداستنباط می کند وتوجهی ندارد که با چه کسانی مخالف اس_ت .

اگ_ر ازاو ب_خواهی که سخن خود را با اهل علم تطبیق دهد نمی پذیرد, بلکه بر مردم واجب م_ی داند که بر مفهوم قول او عمل کنند, وهر که مخالفت کند کافر است .

واین در حالی است که او حتی یک خصلت از خصلت های اهل اجتهاد را ندارد, به خدا سوگند حتی یک دهم از یک خصلت را ن_ی_ز ن_دارد, وب_ا وج_ود آن , س_خ_ن اوبسیاری از افراد جاهل را فریب داده است , (اناللّه وانا الیه راج_ع_ون ),ت_مام امت با یک زبان ندا سر می دهند ولی او حتی یک کلمه درجواب آنها نمی گوید, زیرا تمام آنها را کافر وجاهل می داند, خدایااین گمراه را هدایت نما وبه راه حق برگردان .

بررسی مساله توحید ربوبیت

ح_ال باید بررسی کنیم که چه سخن نادرستی را

ابن عبدالوهاب سرداده , واکثر یاران او دچار چه اشتباهی شده اند که عمده مسلمانان راتا این زمان تکفیر می کنند .

برای این کار باید افکار او را در بوته بحث وبررسی قرار دهیم .

اب_تدا توحید ربوبیت را در نظر می گیریم : تفسیر رب به معنی خالق (آفریدگار) از مراد قرآن ب_ه دور اس_ت , زی_را معنی رب در لغت وقرآن کریم کسی است که کار تدبیر, اداره وتصرف را در اخ_ت_ی_اردارد, وچ_ه ب_س_ا این مفهوم کلی بر مصادیق مختلفی منطبق شودمانند تربیت , اصلاح , ری_است , مالکیت وهمراهی کردن .

ونمی توان کلمه رب را بر معنای خالقیت آنگونه که وهابیت بر آن ش_ده وب_راس_اس آن ک_وههایی از افکار منحرف را بنا کردند گرفت , حال برای آنکه این اشتباه ک_ام_لا روش_ن گردد, بیائید در آیات قرآنی ذیل تدبرکرده تا معنی رب در کتاب عزیز را بدست آوریم : خ_داون_د م_ی ف_رم_اید: (یا ایها الناس اعبدوا ربکم الذی خلقکم ) ((683)) : ای مردم عبادت کنید پروردگار (رب ) خود را که شما را آفرید.