حقایق پنهان صفحه 8

[نمونه 4:] نشانه‌های شهادت حضرت زهرا علیهاالسلام در منابع اهل سنّت

طبق نقل مورخین، «هبار بن اسود» در سال دوم هجری به زینب حمله کرد و او را به گونه ای ترساند که فرزندش را سقط نمود.

زینب بر اثر این ماجرا، به خونریزیهای ناپیوسته‌ای مبتلا شد و به دلیل همین عارضه، شش سال بعد، یعنی در سال هشتم هجری از دنیا رفت. (16) در ادامه همین رویداد، پیامبر صلّی الله علیه و آله در ماجرای فتح مکّه که در رمضان سال هشتم هجری به وقوع پیوست خون «هبار» را مباح دانستند.

جالب است که:

ابو [یحیی] جعفر النقیب، این دو ماجرا را مشابه یکدیگر می‌بیند و مهاجمین را در برخورد با صدیقه طاهره علیهاالسلام و سقط فرزند آن بانوی بزرگوار (حضرت محسن علیه السلام) همانند «هبار» محکوم به مرگ می‌نماید؛ چرا که او نیز به نیکی دریافته است که علّت درگذشت صدیقه طاهره علیهاالسلام و زینب یکسان بوده و «سقط فرزندشان» در اثر ایجاد هراس و تولید وحشت توسط مردان مهاجم می‌باشد.

به راستی فکر می‌کنید این هراس از سوی چه کسی ایجاد شد؟ (17)

با کمال تعجب مشاهده می‌نماییم:

ابو [یحیی] جعفر النقیب از ترویج دیدگاه خود درباره قاتل حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام اجتناب می‌ورزد و به شاگرد خویش اجازه نقل آن را نمی‌دهد! جالبتر آنکه: ابن کثیر (متوفّای 774) از علمای متعصب سنّی، از قول صحابه (18) درباره زینب می‌نویسد:

ماتَت شَهِیده. (19)

آری، صحابه، درگذشت زینب پس از گذشت شش سال از حادثه سقط فرزندش را «شهادت» می‌دانند؛ ولی علیرغم تشابهی که میان دلایل درگذشت زینب و حضرت زهرا علیهاالسلام وجود دارد، این روزها از مرگ طبیعی صدیقه طاهره علیهاالسلام سخن به میان می‌آید! چنانچه اظهار شده: