امامت بلا فصل صفحه 1

پیشگفتار

پیشگفتار

بسم الله الرّحمن الرّحیم الحمدلله والصّلوة والسّلام علی محمّد المصطفی وآله الطّاهرین ولعنة الله علی أعادیهم من الاوّلین والآخرین.

«امامت»، همچنانکه از تعریف آن بدست می آید که: ریاستی عمومی است بر جمیع امّت در تمام امور دین و دنیا به حساب نیابت و خلافت از رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم(1)، مقامی منیع، و «امام» هم لامحالة، بخصوص در مکتب شیعه، دارای جایگاهی رفیع می باشد.

و البتّه این رفعت جاه و بلندی مقام درباره «امام» و «جانشین پیامبر» نزد شیعیان، دستاورد تعلیمات امامان معصومشان علیهم السّلام می باشد، چرا که پس از اثبات حقّانیّت دوازده امام (با براهین غیر قابل خدشه از عقل و نقل) که با علیّ بن أبیطالب علیه السّلام آغاز و به همنام و هم کنیه رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم یعنی: حضرت ولیّ الله الأعظم حجّة ابن الحسن العسکری علیه وعلی آبائه الصّلوة والسّلام به انجام می رسند، شیعیان، گوش دل سوی فرمایشات آن سروران دین و دنیا نموده، و با خضوع و خشوع هرچه تمامتر در محضرشان زانوی ادب زده، و از زلال علمشان بهره ها گرفتند، و با عکوف بر سرای باب مدینه علم رسول الله صلّی الله علیه وآله وسلّم، آن قدر که خاکیان را ممکن بود، (البتّه هر کسی فراخور درک و فهمش) قلبهای زنگار گرفته را به انوار معارف نامنتهای آن ابواب الهی جلاء دادند. گفتم همه مُلک حسن، سرمایه تُست *** خورشید فلک چو ذرّه در سایه تست

گفتا غلطی زما نشان نتوان یافت *** از ما تو هر آنچه دیده ای پایه تست شیعیان اهلبیت علیهم السّلام در سایه ارشادات و به برکت تعلّم در مکتب امامانشان علیهم السّلام، آن عصاره های خلقت را اینگونه شناخته اند که:

اَلاِْمامُ واحِدُ دَهْرِه، لا یُدانیهِ أَحَدٌ، وَلا یُعادِلُهُ عالِمٌ، وَلا یُوجَدُ مِنْهُ بَدَلٌ، وَلا لَهُ مِثْلٌ وَلا نَظیرٌ، مَخْصُوصٌ بِالْفَضْلِ کُلِّهِ مِنْ غَیْرِ طَلَب مِنْهَ لَهُ وَلا اکْتِساب، بَلِ اخْتِصاصٌ مِنَ المُفَضِّلِ الوَهّابِ.(2)

ترجمه: امام (و جانشین پیامبر) یگانه روزگارش می باشد، و کسی (در علوّ جاه و مقام) به او نمی رسد، هیچ دانائی (در دانائی و علم) با او برابری نمی تواند، و یافت نمی شود کسی که بتواند کار او را انجام دهد، مانند و مشابهی برایش نیست، معدن کمالات و فضائل بوده، این کمالات جز از صُقْع ربوبی، از جای دیگری نشأت نگرفته است.

و نیز در باره این اعجوبه های سراچه وجود اینگونه معتقدند که: