شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 194

طلب حاجت نمودن از امامان بدون توجه بذات پروردگار عالمیان و این خود دلیل کامل شرک است که از غیر خدا حاجت بطلبند.

داعی- از جنابعالی بسیار بعید بود که تبعا للاسلاف بچنین کلام سخیف بی جائی تکلم نمائید واقعا خیلی بی انصافی می نمائید یا توجه ندارید که چه می فرمائید یا بمعانی شرک توجه ننموده بیان می کنید متمنی است اول معنی شرک و مشرک را بیان نمائید تا کشف حقیقت شود.

نسبت شرک دادن بشیعه

حافظ- مطلب بقدری واضح است که گمان نمی کنم محتاج بتوضیح باشد بدیهی است با اقرار بخداوند بزرگ توجه نمودن بغیر خدای تعالی شرک است و مشرک کسی است که روی بغیر خدا نموده و طلب حاجت از او بنماید.

جامعه شیعه بنابر آنچه مشهود است ابدا توجهی بخدا ندارند و تمام تقاضای خود را از امامان خود می نمایند بدون اینکه نام خدا را ببرند حتی می بینم فقراء شیعه در معابر و درب خانه ها و دکانها که می آیند می گویند یا علی یا امام حسین یا امام رضای غریب یا حضرت عباس یک مرتبه شنیده نشده یا الله بگویند اینها خود دلیل شرک است که جامعۀ شیعه ابدا توجهی بخدا ندارند بلکه تمام توجه خود را بغیر خدا می نمایند.

داعی- نمی دانم این نوع گفتار شما را حمل بر چه معنائی بنمایم آیا دلیل بر لجاج است که عمدا سهو می نمائید یا دلیل بر عدم توجه شما بحقایق است امیدوارم اهل لجاج نباشید.

چون یکی از شرایط عالم عامل انصاف است آن کس که حق را بداند ولی برای اثبات مرام و مقصد خود حق کشی نماید انصاف ندارد و کسی که انصاف ندارد عالم بلا عمل است و در حدیث است که رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرمود:العالم بلا عمل کالشجر بلا ثمر (1)

چون مکرّر بین جملات خود پیوسته جملات شرک و مشرک بر زبان جاری