شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 221

بنما من(بی آبرو را)نزد خداوند متعال-تا در آخر دعا عموم خاندان رسالت را مخاطب ساخته و گویند.

یا ساداتی و موالیّ انی توجهت بکم أئمتی و عدتی لیوم فقری و حاجتی الی الله و توسلت بکم الی الله و استشفعت بکم الی الله فاشفعوا لی عند الله و استنقذونی من ذنوبی عند الله فانکم وسیلتی الی الله و بحبکم و بقربکم ارجو نجاه من الله فکونوا عند الله رجائی یا سادتی یا اولیاء الله.

«ایشان که دعاها را می خواندند پیوسته بعضی از رجال محترم و اهل ادب سنّی» «دست بر دست می زدند و مکرّر می گفتند لا اله الا الله سبحان الله چگونه امر» «را مشتبه می کنند»

(گفتم)از خود آقایان انصاف می خواهم در کجای عبارات این دعاها اثری از آثار شرک می باشد.

مگر در همه جا نام مبارک خدای متعال نیست در کدام عبارت از دعا ما آنها را شریک باری تعالی خوانده ایم چرا تهمت بما می زنید!چرا مسلمانان موحّد را غالی و مشرک می خوانید؟چرا تخم عداوت و دشمنی در دل مسلمانان پخش می کنید چرا امر را بر مردمان بی خبر مشتبه می نمائید تا ببرادران دینی و ایمانی خود با نظر کفر بنگرند.

چه بسیار مردمان عوام بی خبر متعصّب از شماها بیچاره شیعیان را می کشند بخیال آنکه کافری را کشته و اهل بهشتند.

مظلمۀ این قبیل امور در گردن شما علماء می باشد.

چرا تاکنون شنیده نشده که یک نفر شیعه و لو در بیابان تنها باشد و عامی صرف و بیابانی در قتل یک سنّی اقدام نموده باشد.

چون علماء و مبلّغین شیعه سم پاشی نمی کنند تخم عداوت بین شیعه و سنّی نمی پاشند قتل نفس را گناهی بزرگ می دانند.

هرگاه ما به الاختلاف شیعه و سنّی را علما و منطقا بیان نموده و آنها را