شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 645

ولی وقتی بیک مرد عادی که منتها درجۀ مقامش اینست که از اصحاب رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم بوده و با دست عده ای مردم بعدها بمسند خلافت قرار گرفته چنین اشاره ای شد متألم شدید و حال آنکه این کلام ابتکار فکر داعی تنها نبوده بلکه هر انسان عالم عاقل منطقی(تا چه رسد بمسلمان خوش دل پاک طینت)بعد از شنیدن این وقایع بی اراده چنین فکری برای او می آید که آدم مؤمن برسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم چنین نسبتی نمی دهد.

اعتراف علماء عامه باینکه گوینده کلمه هذیان معرفت بمقام رسالت نداشته

چنانچه علماء منصف و متفکر خودتان از قبیل قاضی عیاض شافعی در کتاب شفا و کرمانی در شرح صحیح بخاری و نووی در شرح صحیح مسلم نوشته اند که گوینده این کلام هر که بوده اصلا ایمان برسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم نداشته و از معرفت کامل بمقام و مرتبه آن حضرت عاجز بوده.

چه آنکه در نزد ارباب مذاهب ثابت است که انبیاء عظام در مقام ارشاد و هدایت خلق اتصال بغیب عالم دارند خواه در حال صحت یا در حال مرض حتما باید اوامر آنها اطاعت کرده شود-پس مخالفت با آن حضرت خاصّه توام با جسارت و دشنام و کلمه هذیان دلیل بر عدم معرفت بمقام آن حضرت می باشد-انتهی کلامهم.

اول فتنه در اسلام حضور رسول الله صلّی اللّه علیه و آله و سلّم

و اما آنکه فرمودید چرا گفتم ایجاد نفاق و فتنه نمود این کلام هم از داعی تنها نبوده بلکه علماء منصف خودتان تصدیق این معنی را نموده اند عالم جلیل حسین میبدی در شرح دیوان گوید اول فتنه ای که در اسلام واقع شد در حضور خود رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم بود در مرض موت که خواست وصیت نماید و عمر مانع شد ایجاد فتنه و دودستگی و اختلاف کلمه بین مسلمانان گردید و نیز شهرستانی در مقدمۀ چهارم از کتاب ملل و نحل خود گوید اول خلافی که در اسلام واقع شد منع نمودن عمر بود از آوردن دوات و کاغذ بامر رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم برای نوشتن وصیت.و ابن ابی الحدید در ص 563 جلد دوم شرح نهج اشاره باین معنی نموده.