شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 846

مردی از معاویه سؤالی نمود گفت آن را از علی بپرس که داناتر است عرب گفت جواب تو را خوش تر دارم از جواب علی معاویه گفت بد سخنی گفتی کرهت رجلا کان رسول اللّه یغره بالعلم غرا و لقد قال له انت منّی بمنزله هارون من موسی الاّ انّه لا نبیّ بعدی و کان عمر اذا اشکل علیه شیء اخذ منه (1).

بمقتضای الفضل ما شهدت به الاعداء (2).

کفایت می کند شهادت معاویه اعدا عدو علی علیه السّلام بمقام آن حضرت-بس است برای اثبات این معنی آنچه را که اکابر علماء شما عموما مانند نور الدین بن صباغ مالکی در فصول المهمه و محمّد بن طلحه شافعی در مطالب السئول و امام احمد بن حنبل در مسند و خطیب خوارزمی در مناقب و سلیمان بلخی حنفی در ینابیع الموده و غیر آنها در کتب معتبره خود ثبت نموده اند که خلیفه عمر بن الخطاب هفتاد مرتبه گفت لو لا علیّ لهلک عمر بلکه صریحا اعتراف نموده که اگر در جواب معضلات و مشکلات و مسائل پیچیده علی نباشد کار مشکل می شود و اگر علی نبود عمر هلاک شده بود.(مراجعه شود بصفحات 408 تا 410 همین کتاب).

اقرار نمودن عمر بعجز در مقابل سؤالات مشکله و اعتراف باینکه اگر علی نبود کار مشکل می شد

از جمله نور الدین مالکی در فصول المهمه ص 18 فصل سیم از فصل اول آورده که مردی را نزد خلیفه عمر آوردند که در حضور جمعی از او پرسیدند کیف اصبحت چگونه صبح کردی گفت:

اصبحت احبّ الفتنه و اکره الحقّ و اصدق الیهود و النصاری و أؤمن بما لم اره و اقر بما لم یخلق (3).

1- 1) کراهت داری از کسی که پیغمبر«ص»او را تلقین علم می کرد هرآینه بتحقیق باو فرمود تو از من بمنزله هارونی از موسی الا آنکه بعد از من پیغمبری نباشد و هر وقت بر عمر امری مشکل و پیچیده می شد از علی سؤال می کرد و رأی او را می گرفت.
2- 2) فضیلت آنست که دشمنان شهادت و گواهی بآن دهند.
3- 3) صبح کرده ام در حالتی که فتنه را دوست می دارم و اکراه دارم حق را و تصدیق می نمایم یهود و نصاری را و ایمان دارم بچیزی که ندیده ام او را و اقرار می کنم بچیزی که خلق نشده.