شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 886

داعی- ابهامی در این معنی نبوده علم بغیب یعنی احاطه بر بواطن امور و آگاهی بر اسرار پوشیده از خلایق که عالم بآن علم بافاضات غیب الغیوب جلّ و علا انبیاء و اوصیاء آنها بودند البته هر یک بمقداری که خداوند متعال برای آنها صلاح دیده و مقتضای دعوات آنها بوده آگاهی بر امور غیبیه داشتند.

و بعد از خاتم الانبیاء صلّی اللّه علیه و آله و سلّم عالم بچنین علمی شخص امیر المؤمنین علی علیه الصلاه و السّلام بوده است.

شیخ- از جنابعالی انتظار نداشتم که عقاید باطله غلات شیعه را(با اینکه از آنها بیزاری می جوئید)بیان نمائید.

بدیهی است که این تعریف بما لا یرضی صاحبه می باشد زیرا که علم غیب از مخصوصات ذات باری تعالی می باشد و احدی از عباد در این علم راه ندارد.

داعی- این گفتار شما همان اشتباهی است که عمدا یا سهوا گذشتگان شما نموده اند اینک شما هم بدون تفکر و تعقل و تعمق تبعا للاسلاف بر زبان جاری نمودید و اگر قدری دقیق می شدید کشف حجب بر شما می شد و می دانستید که معتقد بودن بعلم غیب از برای انبیاء عظام و اوصیاء کرام و برگزیدگان حق تعالی ابدا ربطی بغلو ندارد بلکه برای آنها امر عادی بوده است و خود اثبات مقام عبودیت خالص است جهه آنها که عقل و نقل و نص صریح قرآن مجید شاهد بر این معنی می باشد.

علم غیب را غیر از خدا احدی نداند

شیخ- بی لطفی فرمودید که اشاره بقرآن نمودید زیرا که نص قرآن کریم بر خلاف این بیان شما وارد است.

داعی- خیلی ممنون می شوم آیات بر خلاف را که می فرمائید قرائت فرمائید.

شیخ- آیات چندی در قرآن کریم شاهد بر این عرض حقیر می باشد اولا در آیه 59 سورۀ 6(انعام)صریحا می فرماید وَ عِنْدَهُ مَفٰاتِحُ الْغَیْبِ لاٰ یَعْلَمُهٰا إِلاّٰ هُوَ وَ یَعْلَمُ مٰا فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مٰا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَهٍ إِلاّٰ یَعْلَمُهٰا وَ لاٰ حَبَّهٍ فِی ظُلُمٰاتِ