یک حرف از هزاران صفحه 10

رسول خدا فرمود :

«هر که چهل حدیث برای امّت من حفظ کند که در کار دینشان از آن بهره مند شوند، خداوند او را در روز قیامت از علما مبعوث می نماید؛ و عالم بر عابد، هفتاد درجه برتری دارد و فقط خدا می داند که فاصله هر درجه ای تا درجه دیگر چه مقدار است.»

قال رسُولُ اللّه صلی الله علیه و آله: «منْ حفظ علی أُمّتی أرْبعین حدیثآ منْ أمْر دینها فهُو من الْعُلماء و کُنْتُ لهُ شفیعآ یوْم الْقیامه.»(1)

رسول خدا فرمود :

«هر که برای امّت من، چهل حدیث درباره امر دین آنها حفظ کند، از علما است و من در روز قیامت او را شفاعت می کنم.»

منظور از «حفظ حدیث» چیست؟

درباره معنای «حفظ حدیث» سه دیدگاه بیان شده است :

الف - منظور از «حفظ حدیث» از برکردن و در خاطر گرفتن است.

ب - مراد از «حفظ حدیث»، نگهبانی و محافظت حدیث از اندراس و تلف شدن است؛ خواه با از برکردن، خواه از طریق نوشتن، و خواه به نحو دیگر.

ج - بعضی گفته اند مراد از «حفظ حدیث»، فراگرفتن آن است بر یکی از وجوه ششگانه که ائمّه حدیث آن را ذکر کرده اند؛ یعنی: سماع از شیخ، قرائت بر او، سماع حال قرائت غیر، اجازه، مُناوله و کتابت.

حدیثی که راوی از شیخ خود -یعنی کسی که سند حدیث به او می رسد و از او روایت می کند- فرامی گیرد باید بر یکی از شش وجه زیر بوده باشد تا بتواند حدیث مذکور را از او روایت کند و نقل او اعتبار یابد :

1. شنیدن از زبان شیخ؛ بر این وجه که شیخ بخواند و او بشنود.