یک حرف از هزاران صفحه 112

است که هر کس به سوی او توجّه کند، روی خود را از او برنمی گردانم. علی(علیه السلام) حجّت من بر اهل آسمان ها و زمین و مابین آنهاست. پس من عمل کسی را قبول نمی کنم، مگر با اقرار به ولایت او همراه با نبوّت احمد 9، فرستادام، و علی(علیه السلام) دست گشاده من در بین بندگان. به عزّت و جلالم سوگند، هر که ولایت علی(علیه السلام) را قبول کند او را از آتش جهنّم دور می کنم و وارد بهشت می نمایم، و هر که از ولایت علی(علیه السلام) عدول کند و ولایتش را قبول نکند، من او را دشمن می دارم و داخل جهنّم می نمایم.»

نور نهم

و روی ابْنُ عبّاسٍ من الْحدیث الْقُدْسیّ عن الرّبّ الْعلیّ أنّهُ یقُولُ :

«لوْلا علیٌّ علیه السلام ما خلقْتُ جنّتی.»(1)

ابن عبّاس از یک حدیث قدسی از جانب خداوند متعال نقل کرده که پروردگار بلندمرتبه فرمود: «اگر علی(علیه السلام) نبود، بهشت را خلق نمی کردم.»

نور دهم

قال رسُولُ اللّه صلی الله علیه و آله :

«لمّا عُرج بی إلی السّماء ودّعنی جبْرئیلُ فقُلْتُ: حبیبی جبْرئیلُ أفی مثْل هذا الْمقام تُفارقُنی؟ فقال: یا مُحمّدُ إنّی لا أجُوزُ هذا الْموْضع فتحْترق أجْنحتی ثُمّ زُجّ بی فی النُّور ما شاء اللّهُ فأوْحی اللّهُ إلیّ: یا مُحمّدُ! إنّی اطّلعْتُ إلی الاْرْض اطّلاعهً فاخْترْتُک منْها و جعلْتُک نبیّآ ثُمّ اطّلعْتُ ثانیآ فاخْترْتُ منْها علیّآ فجعلْتُهُ وصیّک و وارث علْمک و الاْمام بعْدک و أخْرجُ منْ أصْلابکُما الذُّرّیّه الطّاهره و الاْئمّه الْمعْصُومین خُزّان علْمی فلوْلاکُمْ لما خلقْتُ الدُّنْیا و الاْخره و لا الْجنّه و لا النّار، یا مُحمّدُ، تُحبُّ أنْ تراهُمْ؟ قُلْتُ: نعمْ یا ربّ. فنُودیتُ: یا مُحمّدُ، ارْفعْ رأْسک فرفعْتُ رأْسی فإذا أنْوارُ علیٍّ و فاطمه و الْحسن و الْحُسیْن و علیّ بْن الْحُسیْن و