یک حرف از هزاران صفحه 161

سخن یازدهم

عمر بن خطّاب می گوید: از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که می فرمود :

«فضْلُ علیٍّ علیه السلام علی هذه الاُْمّه کفضْل شهْر رمضان علی سائر الشُّهُور و فضْلُ علیٍّ علیه السلام علی هذه الاُْمّه کفضْل لیْله الْقدْر علی سائر اللّیالی و فضْلُ علیّ بْن أبی طالبٍ علیه السلام علی هذه الاُْمّه کفضْل الْجُمُعه علی سائر الاْیّام، فطُوبی لمنْ آمن به و صدّق بولایته و الْویْلُ لمنْ جحدهُ و جحد حقّهُ حقّآ علی اللّه أنْ لا یُنیلهُ شیْئآ منْ روْحه یوْم الْقیامه و لا تنالُهُ شفاعهُ مُحمّدٍ صلی الله علیه و آله.»(1)

«برتری علی(علیه السلام) بر این امّت مانند برتری ماه رمضان بر ماه های دیگر است. برتری علی(علیه السلام)

بر این امّت همچون برتری شب قدر بر شب های دیگر است. برتری علیّ بن ابی طالب علیه السلام بر این امّت مانند برتری روز جمعه بر روزهای دیگر است. و خوشا به حال کسی که به وی ایمان آورد و ولایتش را تصدیق کند، و وای بر کسی که منکر حقّ او شود، و بر عهده خداست که در روز قیامت چنین کسی را از رحمت خود برخوردار نسازد و شفاعت حضرت محمّد صلی الله علیه و آله به وی نرسد.»

سخن دوازدهم

معاویه از دشمنان سرسخت علی(علیه السلام) ، روزی در کنار پسرش یزید و مشاورش عمرو عاص بود که شخصی بر آنها وارد شد و هدیه نفیسی به او اهدا کرد. معاویه به آن دو نفر گفت: هر یک از ما یک بیت شعر در شأن علی(علیه السلام) بگوییم، هر که شعرش از نظر ظاهر و معنی جالب تر و زیباتر بود، صاحب این هدیه باشد.

یزید و عمرو عاص پیشنهاد او را پذیرفتند، ابتدا معاویه گفت :

خیْرُ الْوری منْ بعْد أحْمد حیْدرُ و النّاسُ أرْضٌ و الْوصیُّ سماءُ