یک حرف از هزاران صفحه 2

و به نور عشق و رحمت خود به عالمیان وسعت بخشید و بار امانت عشق را به همه موجودات ارزانی داشت و در این میان هیچ کس به جز انسان نتوانست این بار امانت را به دوش بکشد :

(إنّا عرضْنا الاْمانه علی السّموات والاْرْض والْجبال فأبیْن أنْ یحْملْنها و أشْفقْن منْها و حملها الاْنْسانُ)(1) .

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت

با من راه نشین باده مستانه زدند

آسمان بار امانت نتوانست کشید

قرعه فال به نام من دیوانه زدند

و آدمی را به واسطه گوهر فطرت و تحمّل بار امانت عشق، بر عالمیان برتری داد :

(و لقدْ کرّمْنا بنی آدم و فضّلْناهُمْ علی کثیرٍ ممّنْ خلقْنا تفْضیلاً)(2) .

نه فلک راست مسلّم نه ملک را حاصل

آنچه در سرّ هویدای بنی آدم از اوست

و تمامی عشق را در وجود انسان کامل تجلّی داد و او را مظهر تامّ و آیینه تمام جمال خویش قرار داد و جانشین خود در زمین نامید :

(و إذْ قال ربُّک للْملائکه إنّی جاعلٌ فی الاْرْض خلیفهً)(3)

و آسمان برافراشته و زمین گسترده، ماه تابان و خورشید درخشان، فلک چرخان و دریاهای روان را به خاطر او آفرید.(4)

1- . سوره احزاب، آیه 72. ترجمه: «همانا ما امانت ]الهی و بار تکلیف[ را بر آسمان ها و زمین و کوه هاعرضه کردیم، پس، از برداشتن آن سر باز زدند و هراسناک شدند، و انسان آن را برداشت.»
2- . سوره اسراء، آیه 70. ترجمه: «و به راستی ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم و آنها را بر بسیاری ازموجوداتی که خلق کردیم برتری بخشیدیم.»
3- . سوره بقره، آیه 30. ترجمه: «]به خاطر بیاور[ هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: من درروی زمین، جانشینی ]نماینده ای[ قرار خواهم داد.»
4- . در حدیث کساء می خوانیم: «إنّی ما خلقْتُ سماءً مبْنیّهً و لا أرْضآ مدْحیّهً و لا قمرآ مُنیرآ و لا شمْسآمُضیئهً و لا فلکآ یدُورُ و لا بحْرآ یجْری و لا فُلْکآ یسْری إلّا لاجْلکُمْ و محبّتکُمْ.»