یک حرف از هزاران صفحه 287

قال جعْفر بْن مُحمّد صلی الله علیه و آله فی قوْله تعالی: (واعْتصمُوا بحبْل اللّه جمیعآ و لا تفرّقُوا) :

«نحْنُ حبْلُ اللّه الّذی قال اللّهُ: (واعْتصمُوا بحبْل اللّه جمیعآ و لا تفرّقُوا).»(1)

امام جعفر صادق علیه السلام در تفسیر آیه (واعْتصمُوا بحبْل اللّه جمیعآ و لا تفرّقُوا) می فرماید :

«ما همان ریسمان خدای متعال هستیم که در قرآن فرموده: "همگی به ریسمان خدا چنگ بزنید و پراکنده نشوید".»

نام پنجم: «فضْلُ الله»

(قُلْ بفضْل اللّه و برحْمته فبذلک فلْیفْرحُوا هُو خیْرٌ ممّا یجْمعُون)(2) .

«بگو که به فضل و رحمت خدا باید خوشحال شوید که این، از تمام آنچه گردآوری کرده اند، بهتر است!»

فضْل : زیادت؛ راغب می گوید: «الفضل: الزّیاده من الاقتصار.» در مصباح گفته شده: «فضْل فضْلاً»، یعنی: «زیادت یافت». «خُذ الفضل»؛ یعنی: «زیادت را بگیر». در قاموس آن را ضدّ نقص گفته است.

هر گاه در آیات قرآن دقّت شود، خواهیم دید که فضْل به دو معنی به کار رفته :

1- برتری؛ 2- عطیّه و احسان و رحمت.

اگر در معنای اوّل (برتری) به کار رود ممکن است معنوی باشد، مثل : (فما کان لکُمْ علیْنا منْ فضْلٍ)(3) ؛ «شما را بر ما برتری و فضیلتی نبود.» و

1- . العمده، ص 288، ح 467؛ بحارالأنوار، ج 24، ص 84، باب 31، ح 3؛ فضائل الخمسه، ج 2، ص68؛ صواعق المحرقه، ص 90؛ نورالأبصار، ص 101.
2- . سوره یونس، آیه 58.
3- . سوره اعراف، آیه 39.