یک حرف از هزاران صفحه 301

الاْخره، فأمّا الصّراطُ الّذی فی الدُّنْیا فهُو الاْمامُ الْمُفْترضُ الطّاعهُ، منْ عرفهُ فی الدُّنْیا و اقْتدی بهُداهُ، مرّ علی الصّراط الّذی هُو جسْرُ جهنّم فی الاْخره، و منْ لمْ یعْرفْهُ فی الدُّنْیا، زلّتْ قدمُهُ علی الصّراط فی الاْخره فتردّی فی نار جهنّم.»(1)

مفضّل بن عمر گوید: از امام جعفر صادق علیه السلام پرسیدم: «صراط چیست؟» حضرت فرمود :

«راهی است برای شناختن خداوند؛ و صراط دو گونه است: 1- صراط در دنیا؛ 2-صراط در آخرت. امّا صراط در دنیا، امام علیه السلام است که فرمانبرداری از او واجب است، هر که او را در دنیا شناخت و به گفتار و کردار او اقتدا نمود، در آخرت از صراط -که پُلی است به روی جهنّم - خواهد گذشت، و هر کس در دنیا، امام خود را نشناخت، هنگام عبور از پُل صراط، قدم هایش می لغزد و در آتش جهنّم می افتد.»

نام دوازدهم: «نبأ عظیم»

(عمّ یتساءلُون * عن النّبأ الْعظیم * الّذی هُمْ فیه مُخْتلفُون)(2) .

«آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال می کنند؟ از خبر بزرگ و پراهمیّت! همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند.»

نبأ: چیزی است که دارای فایده بزرگ و مفید علم یا ظنّ باشد، به هر خبری، نبأ نمی گویند مگر این که این سه چیز (فایده بزرگ، علم، ظن) را در بر داشته باشد. خبری که آن را نبأ گویند سزاوار است از کذب عاری باشد؛ مثل خبر متواتر و خبر خدا و رسول او.(3)

1- . معانی الأخبار، ص 32، ح 1؛ بحارالأنوار، ج 24، ص 11، ح 3.
2- . سوره نبأ، آیه 1 - 3.
3- . مفردات قرآن، ص 788. النّبأ: النّبأُ خبرٌ ذُو فائدهٍ عظیمهٍ یحْصُلُ به علْمٌ أوْ غلبهُ ظنٍّ و لا یُقالُللْخبر فی الاْصْل نبأ حتّی یتضمّن هذه الاْشْیاء الثّلاثه، و حقُّ الْخبر الّذی یُقالُ فیه نبأٌ أنْ یتعرّیعن الْکذْب کالتّواتُر و خبر الله تعالی و خبر النّبیّ صلّی اللّه علیه و آله.»