یک حرف از هزاران صفحه 308

(یُوْتی الْحکْمه منْ یشاءُ و منْ یُؤْت الْحکْمه فقدْ أُوتی خیْرآ کثیرآ و ما یذّکّرُ إلّا أُولُوا الاْلْباب)(1) .

«]خدا[ دانش و حکمت را به هر کس بخواهد ]و شایسته بداند[ می دهد؛ و به هر کس دانش داده شود، خیر فراوانی داده شده است و جز خردمندان ]این حقایق را درک نمی کنند و[ متذکّر نمی گردند.»

نهج البلاغه

کتاب گرانقدر نهج البلاغه، که «أخُ القُرآن» لقب یافته، گلچینی از آثار کلامی امام الفُصحاء و البُلغاء، حضرت علیّ مرتضی علیه السلام است. این کتاب شریف شامل 241 خطبه، 79 نامه و 480 حکمت از کلمات قصار آن بزرگوار است، که به وسیله علّامه بزرگوار مرحوم سیّد رضی جمع آوری شده است.

مؤلّف «نهج البلاغه»

علّامه ابوالحسن محمّد بن الحسین، معروف به «سیّد رضی» در سال 359 هجری قمری، در یکی از خاندان علویان بغداد متولّد شد. نسب او از طرف پدر با پنج واسطه به حضرت موسی بن جعفر علیه السلام و از جانب مادر با شش واسطه به امام زین العابدین علیه السلام می رسد.(2)