یک حرف از هزاران صفحه 34

قلعه خیبر نزدیک شدیم. خیبری ها از قلعه بیرون آمدند و حضرت علی(علیه السلام) با آنها به نبرد پرداخت. یکی از یهودی ها ضربه ای به حضرت وارد آورد. سپر از دست حضرت به زمین افتاد. در این هنگام، علی(علیه السلام) درب قلعه خیبر را از جا کند و مانند سپری روی سر خود قرار داد و همواره آن درب روی سر حضرتش بود و با خیبری ها می جنگید تا خدای تعالی قلعه خیبر را به دست آن حضرت گشود. سپس آن درب را به زمین افکند. پس از آن من و هفت نفر دیگر کنار آن درب آمدیم و هر چه کوشیدیم آن درب را از روی زمین بلند کنیم، نتوانستیم.»

26-ملائکه یاور امیرمؤمنان علی(علیه السلام) در جنگ ها

أحْمدُ بْنُ حنْبلٍ روی بسنده عنْ هُبیْره قال: خطبْنا الْحسنُ بْنُ علیٍّ علیه السلام فقال :

«لقدْ فارقکُمْ رجُلٌ بالاْمْس لمْ یسْبقْهُ الاْوّلُون بعلْمٍ و لا یُدْرکْهُ الاْخرُون و کان رسُولُ اللّه صلی الله علیه و آله یبْعثُهُ بالرّایه جبْرئیلُ عنْ یمینه و میکائیلُ عنْ شماله لا ینْصرفُ حتّی یفْتح لهُ.»(1)

امام حسن مجتبی علیه السلام در ضمن خطبه ای -در مورد پدر بزرگوارش علی(علیه السلام) - فرمود :

«رسول خدا پرچم اسلام را به دست او می سپرد و به جنگ با مخالفان گسیل می داشت، در حالی که جبرئیل از جانب راست و میکائیل در سوی چپ از او حمایت و پشتیبانی می کردند، و از میدان جنگ بازنمی گشت مگر آن که خورشید پیروزی از چهره او می درخشید.»