یک حرف از هزاران صفحه 38

یصیحُ منْ کان لهُ عنْد رسُول اللّه صلی الله علیه و آله عده أوْ دیْنٌ فلْیأْتنی فکان یبعث کُلّ عامٍ عنْد الْعقبه یوْم النّحْر منْ یصیحُ بذلک حتّی تُوُفی، ثُمّ کان الْحسنُ بْنُ علیّ 8 یفْعلُ ذلک حتّی تُوُفی ثُمّ کان الْحُسیْنُ 7 یفْعلُ ذلک و انْقطع ذلک بعْدهُ :.

قال ابْنُ أبی عوْن: فلا یأْتی أحدٌ منْ خلْق اللّه إلی علیٍّ بحقٍّ أوْ باطلٍ إلّا أعْطاهُ.(1)

عبدالواحد بن ابی عون می گوید: هنگامی که رسول خدا

دعوت حقّ را لبّیک گفت، علی(علیه السلام) به منادی دستور داد تا فریاد بزند و بگوید: «هر کسی قراردادی با رسول خدا امضا کرده و یاطلبی از آن حضرت داشته است، بیاید تا به قرارداد او عمل کنم و طلبش را بپردازم.» این کار را هر ساله در عقبه و در روز عید قربان انجام می داد، تا این که حضرت به شهادت رسید و بعد از او، حسن بن علی(علیه السلام) این کار را انجام می داد. و سپس امام حسین علیه السلام و بعد از آن بزرگوار، این عمل منقطع شد.

ابن ابی عون پس از نقل این حدیث می گوید: هیچ یک از بندگان الهی -به حق یا ناحق - علیه پیغمبر ادّعایی نمی کرد، مگر این که حضرت علی(علیه السلام) حاجت او را برآورده می ساخت.

32-پیش گویی امیرمؤمنان علی(علیه السلام) از شهادت خود

روی الاْعْمشُ عنْ حبیب بْن أبی ثابتٍ عنْ ثعْلبه الْحمّانی أنّهُ سمع علیُّ بْنُ أبی طالبٍ علیه السلام یقُولُ :

«والّذی فلق الْحبّه و برأ النّسمه لتُخْضبنّ هذه -یعْنی لحْیتهُ -منْ دم هذا- یعْنی رأْسهُ.»(2)

اعمش، از حبیب بن ابی ثابت، از ثعلبه حمّانی نقل می کند که گفت: از