یک حرف از هزاران صفحه 389

آیه نود و هفت سوره انعام که می فرماید: (و هُو الّذی جعل لکُمُ النُّجُوم لتهْتدُوا بها فی ظُلُمات الْبرّ و الْبحْر)؛ «خداوند ستارگان را برای شما قرار داد تا در تاریکی های خشکی و دریا، به وسیله آنها راه را یابید!»

و آیات شش تا نه سوره صافّات که می فرماید: (إنّا زیّنّا السّماء الدُّنْیا بزینهٍ الْکواکب * و حفْظآ منْ کُلّ شیْطانٍ ماردٍ * لا یسّمّعُون إلی الْملا الاْعْلی و یُقْذفُون منْ کُلّ جانبٍ * دُحُورآ و لهُمْ عذابٌ واصبٌ)؛ «آسمان دنیا را با ستارگان تزیین کردیم تا آن را از هر شیطان خبیثی حفظ کنیم. آنها نمی توانند به ]سخنان [فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، و ]هرگاه چنین کنند[ از هر سو هدف تیرها قرار می گیرند! و آنها به شدّت به عقب رانده می شوند و برای آنها مجازاتی دائم است.»

در حدیث «امان»، اهل بیت علیهم السلام به ستارگان آسمان تشبیه شده اند. با استفاده از آیات قرآن، وجه شبه بین ائمّه اطهار علیهم السلام و ستارگان آسمان را می توان این گونه ترسیم کرد :

اوّلاً: اهل بیت علیهم السلام همچون ستارگان آسمان، مردم را از ضلالت و گمراهی نجات می بخشند، و ره پویان راه وصال را به سرمنزل حقیقت می رسانند؛ همچنان که از مفاد دیگر احادیث در فضیلت اهل بیت علیهم السلام استفاده می شود که تمسّک به ولایت اهل بیت علیهم السلام موجب رهایی از ضلالت و گمراهی است و هر که به این ریسمان الهی چنگ بزند، به هدایت حقیقی می رسد.

ثانیآ: همان طور که ستارگان آسمان، شیاطین خبیث را از نفوذ به عالم بالا به عقب می رانند، قلب هر مؤمنی که در معرض نور ولایت و محبّت اهل بیت علیهم السلام قرار گیرد نیز از نفوذ شیاطین جنّ و انس محفوظ می ماند.

امیرمؤمنان علی علیه السلام در حدیثی نورانی در مورد تشبیه آل محمّد : به ستارگان می فرماید :

«الا إنّ مثل آل مُحمّدٍ صلی الله علیه و آله کمثل نُجُوم السّماء إذا هوی نجْمٌ طلع نجْمٌ.»