یک حرف از هزاران صفحه 399

13-حدیث «حکمت»

اشاره

عنْ عبْداللّه بْن مسْعُودٍ رضی الله عنه: کُنْتُ عنْد النّبیّ صلی الله علیه و آله فسُئل عنْ علْم علیّ بْن أبی طالبٍ علیه السلام، فقال :

«قُسمت الْحکْمهُ عشره أجْزاءٍ فأُعْطی علیٌّ علیه السلام تسْعهُ أجْزاءٍ و النّاسُ جُزْءآ واحدآ و هُو أعْلمُ بالْعُسْر الْباقی.»(1)

عبدالله بن مسعود می گوید: نزد پیغمبر 9 بودم، از علم علیّ بن ابی طالب علیه السلام سؤال شد، رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود :

«حکمت به ده جزء قسمت شده، نُه جزء آن به علی علیه السلام داده شده و یک جزء به دیگر مردمان، و حال آن که علی علیه السلام در همان جزء باقی مانده هم از دیگران اعلم و داناتر است.»

معنا و مفهوم حکمت

واژه «حکمت» در لغت از ریشه «حُکم» به معنای منع، گرفته شده است؛ زیرا حُکم و داوری عادلانه مانع ظلم است.(2)

واژه «حکمت»، بیست بار در قرآن کریم آمده است. خداوند متعال در این کتاب آسمانی، نود و یک بار خود را با صفت «حکیم» ستوده است.

صفت «حکیم» سی و شش بار همراه با صفت «علیم»، چهل و هفت بار با صفت «عزیز»، و چهار بار با صفت «خبیر»، و یکبار همراه هر یک از صفات «توّاب»، «حمید»، «علیّ» و «واسع» آمده است.