یک حرف از هزاران صفحه 95

علّامه سیّد هاشم بحرانی در غایه المرام در تفسیر آیه «سابقون»، سه حدیث از طریق اهل تسنّن و سه حدیث از طریق شیعه نقل نموده است.

وجوه دلالت آیه «سابقون» بر امامت امیرمؤمنان علی(علیه السلام)

آیه شریفه دلالت دارد بر این که خلافت و امامت اختصاص به حضرت مولی الموحّدین امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) دارد. وجوه این دلالت به شرح زیر است :

اوّلاً: خداوند خبر داده است که آن حضرت پیش از همه به خدا و پیغمبر ایمان آورد، و کسی در این خصوص بر ایشان سبقت نگرفت و چون به کلمه (السّابقون) توصیف شده است، می رساند که علی(علیه السلام) در تمام موارد و از جمله مقام خلافت و پیشوایی مسلمانان بعد از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله جلوتر از سایر مسلمانان است. بنابر این، اگر کسی چنین فرد سبقت گیرنده و پیشقدم در تمام شؤون اسلامی را در احراز مقام خلافت پشت سر بگذارد و دیگری را که در ایمان به خدا و رسول او مسبوق بوده و چنین افتخاراتی نداشته است بر وی مقدّم بدارد، در حقیقت، قول خداوند را رد کرده است.

ثانیآ: خداوند خبر می دهد که علی(علیه السلام) و آن کس که از همه سبقت گرفت از همه به خدا نزدیک تر است: (أُولئک الْمُقرّبُون)، و چون آن سابقین در اسلام همان مقرّبین درگاه خداوند هستند، لذا خدا آنها را بر افرادی که بعد از آن ها اسلام آوردند مقدّم داشته است. بنابر این، مقدّم شدن افراد مسبوق بر ایشان و تصاحب منصب خلافت به معنی نزدیک کردن دور و دور کردن نزدیک است که عقلاً باطل است؛ زیرا امکان ندارد که محمول، موضوع را نفی کند.(1)