رهنمای 101 (روزی حلالم آرزوست) صفحه 10

دلتان می خواهد، از راه حلال تأمین کنید، به شرط اینکه به مروّت شما لطمه نزند و اسراف نباشد و با چنین بهره وری از حلالِ دنیا، بر دین داری خویش نیرو و توان یابید.

نیز در روایات آمده است:

لَیْسَ مِنَّا مَنْ تَرَکَ دُنْیَاهُ لآِخِرَتِهِ وَ لَا آخِرَتَهُ لِدُنْیَاهُ.(1)

کسی که دنیایش را برای دینش ترک کند یا دینش را برای دنیایش، از ما نیست.

همان گونه که تنبلی و سستی و بیکاری و بی حالی ناپسند است، حرص و آز و افزون خواهی و دنیازدگی هم ناپسند است. دراین میان راه میانه آن است که انسان تلاشی مقدس و خداپسندانه برای تأمین زندگی خود بکند؛ کار را عار نداند و دنیا را ابزاری برای آبادی آخرت سازد تا هم خود بهره ببرد و هم به دیگران بهره رساند.

خلاصه

کوشش برای تأمین زندگی و کار صحیح و مشروع برای کسب روزی حلال عبادت است. خداوند چنین کسانی را دوست دارد و به آنان پاداش می دهد.