محبوبیت ائمه بقیع علیهم‌السلام نزد اهل سنت صفحه 110

دید، گفت: با تو بودم! علی بن الحسین(ع) نیز فرمود: من نیز گفته‌ات را نادیده گرفتم و چشم‌پوشی کردم. (1)

ابوبکر احمد بن الحسین البیهقی الشافعی می‌گوید: یکی از کنیزان امام علی بن الحسین(ع) به هنگامی که آب روی دست امام برای گرفتن وضو می‌ریخت، ظرف آب از دستش افتاد و صورت آن بزرگوار را شکافت. امام(ع) از روی خشم سر بلند کرد. کنیز بلافاصله گفت: خداوند در قرآن می‌فرماید: وَ الْکاظِمِینَ الْغَیْظَ

امام(ع) فرمود: خشم خود را فرو بردم.

عرض کرد: وَ الْعافِینَ عَنِ النَّاسِ

فرمود: تو را بخشیدم خدا تو را ببخشد.

کنیز مجدداً گفت: وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ

امام(ع) فرمود: تو را در راه خدا آزاد کردم. (2)

حقیقتاً امام خویشتن‌دار و حلیم بود و در این رابطه موارد بسیاری منقول است، از آن جمله روایت شده است که: مردی به امام سجاد(ع) ناسزا گفت و به وی افترا بست. حضرت به او فرمود: اگر آن‌چه گفتی در من باشد، پس به درگاه خدا توبه می‌کنم و طلب آمرزش می‌نمایم و اگر نباشد در این صورت تو به من افترا بستی و خداوند تو را بیامرزد.

هنگامی که مرد این برخورد را از امام(ع) دید، بلند شد و سر آن حضرت را بوسید و گفت: فدایت شوم، تو آن طوری که من گفتم