محبوبیت ائمه بقیع علیهم‌السلام نزد اهل سنت صفحه 157

تسلیم و رضا

آن حضرت(ع) کاملًا به فرمان خداوند تسلیم بود، یکی از اصحابش روایت می‌کند که عده‌ای نزد ابوجعفر آمدند، مشاهده کردند فرزند آن حضرت بیمار و خود وی نیز ناراحت و اندوهگین است و آرام و قرار ندارد. دیدارکنندگان گفتند: به خدا قسم اگر به وی مصیبتی رسد، می‌ترسیم از او چیزی ببینیم که خوش نداریم. بعد از آن دیری نپایید که صدای شیون و زاری از آن خانه بلند شد. در این لحظه امام باقر(ع) با رویی‌گشاده و حالتی متفاوت با آن‌چه پیش از این داشت، بر دیدارکنندگان وارد شد. آنان عرض کردند: فدایت شویم ما از حالتی که شما پیش از این داشتید، می‌ترسیدیم(با مرگ این کودک) حادثه‌ای پیش آید که موجب اندوه و ناراحتی ما شود.

امام(ع) به آنان پاسخ داد: ما مایلیم کسانی که به آنان علاقه داریم، سالم بمانند و بهبود یابند، اما هنگامی که فرمان خدا جاری می‌شود به آن‌چه که او دوست می‌دارد گردن می‌نهیم. (1)

همدردی با مصیبت دیدگان‌

امام پنجم(ع) از انجام هیچ کردار صالحی فروگذار نمی‌کرد. در این باره روایت جالبی از زبان یکی از اصحاب آن حضرت نقل شده است. راوی می‌گوید: ابوجعفر(ع) در تشییع جنازه یکی از مردان قریش حاضر شد. من نیز با آن حضرت بودم «عطاء» هم بین آنان بود.