- پیشگفتار 1
- فصل اوّل: امام حسن مجتبی (ع) 7
- مشرق سخن 7
- تولّد 11
- تبارشناسی امام حسن مجتبی (ع) 11
- نامگذاری 11
- نسب امام مجتبی (ع) 12
- چهره و اندام 13
- محبوب پیامبر (ص) 14
- دوران جوانی و نوجوانی 19
- همسران و فرزندان 21
- امام حسن (ع) از نگاه صحابه و دیگران 23
- سید جوانان اهل بهشت 26
- شخصیتشناسی امام حسن (ع) 26
- بندگی و ارتباط با خدا 28
- علم و دانش 30
- سخنوری 32
- شجاعت 34
- سیره سیاسی امام حسن (ع) 37
- حلم و بردباری 47
- مروت و جوانمردی امام 50
- تواضع امام حسن (ع) 54
- اطعام و رسیدگی به محرومان 55
- سخاوت امام (ع) 56
- شهادت امام حسن (ع) 61
- جود و کرم 66
- گزیدهای از سخنان امام حسن (ع) در منابع اهل سنت 66
- صبر و بردباری 66
- بهترین و بدترین مردم 67
- مکارم اخلاق 67
- بهترین برادر 68
- عوامل نابودی و هلاکت 68
- میزان محبت به اهل بیت (علیهم السلام) 69
- فواید رفتن به مساجد 70
- فصل دوم: امام زین العابدین (ع) 72
- طلوع سخن 72
- تبارشناسی حضرت سجاد (ع) 75
- نامگذاری 77
- اشاره 78
- اشاره 78
- 1. دانش 78
- شخصیتشناسی امام زینالعابدین (ع) 78
- اشاره 80
- الف: اصول اعتقادی 80
- ابعاد مختلف صحیفه سجادیه 80
- ب: احکام و فروع دین 81
- 2. عبادت و بندگی 84
- 3. شایستگی سیاسی و مقبولیت مردمی 92
- 4. سخاوت حضرت 104
- 5. تواضع و فروتنی 107
- 6. حلم و گذشت 109
- امام سجاد (ع) از دیدگاه صحابه و دیگران 112
- دو کرامت از امام سجاد (ع) و فرجام کار 114
- بیماری امام، مصلحتی الهی 117
- پرواز به سوی دوست 118
- قناعت 120
- تفکر 120
- سخنان حکمتآموز حضرت سجاد (ع) در منابع اهل سنت 120
- سپاسگزاری 120
- دوستی 121
- امر به معروف و نهی از منکر 121
- دعا و مناجات 121
- بردباری 121
- توبه 122
- معیار دوست گزینی 122
- غیبت 123
- قتل عمد 123
- کتمان علم 123
- چاپلوسی 123
- طغیان بدن 123
- عبادت 124
- نام نیک 124
- خنده بلند 124
- دوستی و دیدار برای خدا 124
- ترک گناه 125
- تعلیم 125
- مطلع سخن 126
- فصل سوم: امام محمد باقر (ع) 126
- تبارشناسی امام باقر (ع) 130
- همسر و فرزندان 133
- ویژگیهای ظاهری 135
- امامت حضرت 135
- بندگی و پارسایی 136
- شخصیتشناسی امام باقر (ع) 136
- دانش و بینش امام (ع) 141
- شاگردان حضرت 145
- سیره سیاسی امام باقر (ع) 146
- زهد حضرت 153
- امام و انس به قرآن 154
- تسلیم و رضا 157
- همدردی با مصیبت دیدگان 157
- اخلاق معاشرت 159
- مناعت طبع امام باقر (ع) 160
- دنیا گریزی 161
- بخشندگی و سخاوت 162
- امام باقر (ع) در نزد شخصیتهای اهل سنت و نقل کرامتی از ایشان 164
- برگی از کرامات حضرت 167
- پرواز به سوی دوست و گلبرگی از سخنان حضرت 169
- شهادت امام (ع) 169
- پرتوی از سخنان تابناک امام باقر (ع) 171
- رسیدگی به دوستان 172
- پرهیز از خصومت و جدال 172
- خدامحوری و دنیاگریزی 173
- دعا و نیایش 176
- ارزش عالم 176
- حُسن خلق و مدارا با برادران ایمانی در مسایل اقتصادی 177
- پرهیز از کسالت 178
- رفع اتهام 178
- سپیده سخن 179
- فصل چهارم: امام صادق (ع) 179
- تبارشناسی حضرت صادق (ع) 183
- شخصیتشناسی امام صادق (ع) 185
- 1. جایگاه علمی امام (ع) 185
- 2. عبادت و بندگی 192
- 3. موضعگیری سیاسی امام صادق (ع) 195
- 4. خوشرویی و حُسن خلق 199
- 5. مستجاب الدعوه 201
- 6. احسان و رسیدگی به محرومان 205
- 7. بردباری و گذشت 209
- 8. آراستگی ظاهری 212
- میوه دادن درخت خشکیده 214
- کراماتی از حضرت صادق (ع) و فرجام زندگی 214
- ترور نافرجام 215
- شهادت امام صادق (ع) 216
- نماز 218
- دوستی اهل بیت (علیهم السلام) 218
- محبت به مردم 218
- رابطه دعا و عمل 218
- سخنان حکمتآموز حضرت در منابع اهل سنت 218
- عاق والدین 219
- پیروی از عترت 219
- ایجاد فتنه 219
- کنترل خشم 220
- منزلت علی (ع) 220
- دوستی خانواده علی (ع) 220
- صبر بر آزار همسایه 220
- فلسفه تحریم ربا 221
- فرار از معصیت 221
- تواضع 221
- امتیاز انسان 221
- دختران و پسران 222
- تقوا 222
- تأثیر همنشینی با بدان 222
- عوامل عزّت 222
- منابع و مآخذ 223
خدا سوگند! مرگ یک عالم، نزد ابلیس، از مرگ هفتاد عابد، دوست داشتنیتر است».
حُسن خلق و مدارا با برادران ایمانی در مسایل اقتصادی
امام باقر(ع) همچنین در سخنی دیگر درباره حُسن خلق با برادران ایمانی میفرماید:
«مَن اعطَی الخُلقَ وَالرِفقَ فَقَد أعطَی الخَیر کُلّه وَالرّاحَة وَحُسن حالِهِ فی دُنیاهُ وَآخِرَتِهِ وَمَن حَرُمَ الرِّفقَ وَالخُلقَ کانَ ذلکَ لَهُ سَبیلًا إلی کُلِّ شَرٍّ وَ بَلیَّةٍ الّا مَن عَصَمَهُ اللهُ تَعالی (1)؛
به کسی که اخلاق نیک و روحیه رفق و مدارا، عطا شده باشد در حقیقت همه ارزشها و آسایشها عطا شده است و وضع او در دنیا و آخرت نیک خواهد بود و آن کس که از اخلاق نیک و روحیه مدارا محروم باشد، این محرومیت راهی است به سوی هر بدی و بلا مگر آنکه چنین فردی به امداد الهی از بدیها بازداشته شود».
حضرت درباره اهمیت برادری در سخنی به یاد ماندنی میفرماید:
«یُدخِلُ أَحَدکُم یَدَهُ فی کُمِّ صاحِبِهِ فَیَأخُذُ ما یُرید؟ قالَ قُلنا لا. قالَ فَلَستُم بِاخوانٍ کَما تَزعَمُون (2)؛
آیا شما به گونهای با هم یکدل هستید که یکی از شما دست در جیب دوست خود فرو برد و
1- حلیة الاولیاء، ج 3، ص 178
2- همان، ص 187