آیا و چرا؟ صفحه 190

آوری نمایم.(1) و من هم قسم یاد کرده و خود را متعهد کرده ام که به جز برای نماز از خانه بیرون نروم و لباس نپوشم تا قرآن را (یک جا) گرد آورم.

با این پاسخ چند (سه) روز ساکت ماندند (دیگر حضرت را تعقیب نکردند) تا علی علیه السلام قرآن را جمع نموده و در میان لباسی (بقچه ای) گذاشته و بر آن مهر زد و با خود بیرون آورد، در حالی که مردم اطراف ابوبکر را گرفته بودند با صدای بلند فرمود:

أیّها النّاس إنّی لم أزل منذ قبض رسول اللّه صلی الله علیه و آله مشغولًا بغسله ثمّ بالقرآن حتّی جمعته کلّه فی هذا الثّوب الواحد، فلم ینزل اللّه علی رسوله آیه منه إلّا و قد جمعتها و لیست منه آیه إلّا وقد أقرأنیها رسول اللّه صلی الله علیه و آله و علّمنی تأویلها، ثمّ قال علیّ صلی الله علیه و آله لئلّا تقولوا غداً إنّا کنّا عن هذا غافلین، لا تقولوا یوم القیامه إنّی لم أدعکم إلی نصرتی و لم أذکّرکم حقّی و لم أدعکم إلی کتاب اللّه من فاتحته إلی خاتمته.

فقال له عمر ما أغنانا بما معنا من القرآن عمّا تدعونا إلیه ثمّ دخل علیّ علیه السلام بیته (2) ای مردم! من پس از رحلت رسول خدا مشغول غسل (و کفن و دفن) او بودم و پس از آن به جمع آوری قرآن شروع کردم، تا اینکه همه را در این پارچه جمع آوری نمودم، (این را بدانید) آیه ای نازل نشده است مگر آن را گرد آورده ام و آیه ای نیست، مگر رسول خدا آن آیه و تأویلش را برایم تعلیم نموده است.

سپس علی علیه السلام فرمود: (این قرآن را آورده ام) تا فردا نگویید ما غافل بودیم و روز قیامت نگویید که من شما را به یاریم دعوت نکردم و حق خودم را به شما یاد آوری ننمودم و نگویید که من شما را به کتاب خدا از ابتداء تا انتهایش، فرا نخواندم.

عمر گفت: ما خود آنچه که داریم برایمان بس است نیازی به قرآن تو نداریم.

سپس علی علیه السلام به خانه خود برگشت. (قرآنی که گرد آورده بود در دست خود آنحضرت ماند و پس از شهادتش در میان ائمه اهلبیت علیهم السلام دست بدست گشت، تا

1- تفسیر عیاشی: 2/ 66- 67؛ اختصاص: ص 186.

2- کتاب سلیم: ص 81- 82؛ بحار: 28/ 307 بنقل از إثبات الوصیه مسعودی؛ 92- 52 و از مناقب.