آیا و چرا؟ صفحه 205

بانوان هاشمی همگی همراه او، بیرون آمدند فریاد می کرد و با آه و ناله سوزان می فرمود: یا أبابکر ما أسرع ما أغرتم علی أهل بیت رسول اللّه، و اللّه لا أکلّم عمر حتّی ألقی اللّه (1)

++ جای تعجب است که قلم به دستان بی انصاف و بی مروّت آن روزهانیز، از تعصب دست برنداشته آن همه جنایت ها و روایت ها را چنین معنا می کنند:

فی واقع الأمر، کان تهدید عمر علیّاً بالإحراق وسیله لإجباره علی المبایعه. فقد قال عمر لعلیّ «و الّذی نفسی بیده لتخرجنّ إلی البیعه أو لأحرقنّ البیت علیکم (2) در واقع تهدید عمر برای سوزاندن خانه، صرفاً برای بیعت گرفتن اجباری از علی (علیه السلام» بود که گفت: «قسم به خدائی که جان من دردست اوست یا برای بیعت بیرون می شوی،! یا خانه را بر شما آتش می زنم»

شیعه چه می گوید

کسی نمی گفت: ای عمر؟! در جنگهای متعدد اولین فرار کننده تو بودی، و تا پای جان ایستادگی کننده این بود پس این شیر بیشه شجاعت و (سیف اللّه المسلول) شمشیر کشیده خدارا این گونه مبر (نامردی نکن) تو خودت خوب می دانی پرهای این شاهباز دور پرواز را، وصیت چه کسی از باز شدن و اوج گرفتن، مهار کرده است، این کشتی نجات سر فراز قاره پیما، بادستور کهِ، به گِل نشسته است تو به خوبی فهمیده بودی که، کدام سفارش، بازوان پر توان او را بست و این شیر هیجا را چه چیزی به زنجیر کشید، تا کار به جائی رسید بر سر تو فریاد کشید:

یابن صهّاک اگر نبود وصیّتی که به من شده است، به تو می فهماندم که با چه جرئتی به دَرِ خانه من آمده ای (و این همه عربده می کشی وحرم مرا به این روز انداخته ای

1- شرح نهج البلاغه: 2/ 56 و 6/ 49.

2- عقد الفرید ابن عبد ربه: ج 4 ص 335؛ شرح نهج البلاغه: ج 3 ص 415؛ من حیات الخلیفه ص 128؛ به صفحه 163.