آیا و چرا؟ صفحه 235

أرجمند، در شکم او با وی سخن می گفت، و او این رخداد شگرف را از پیامبر پنهان می داشت؛ روزی پیامبر وارد خانه شد و اورا در حالی دید بی آنکه کسی در خانه باشد، سخن می گوید. از او پرسید: با کهِ حرف می زدی؟! گفت: کودکی که درشکم دارم با من سخن می گفت.

فرمود: خدیجه! مژده ات باد! خدا این دختری را که در بطن تو است، مادر یازده تن از جانشینان من قرار داده که بعد از من و پدرشان علی علیه السلام، یکی پس از دیگری خواهند آمد.(1)

شعیب مصری: می نویسد: هنگامی که حق نا پذیران از پیامبر خواستند که ماه شکافته شود، «خدیجه» در حالی که به فاطمه باردار بود، گفت: نومید و سر أفکنده باد آنکه محمّد صلی الله علیه و آله را- که برترین پیامبر پروردگار من است- تکذیب نماید.

درست در این حال بود که فاطمه از درون جان مادر ندا داد که: ای مادر! نگران مباش که خدا با پدر من است.(2)

«به خاطر او»

«یا أحمد لولاک لما خلقت الأفلاک، و لولا علیّ لما خلقتک، و لولا فاطمه لما خلقتکما»(3) هان ای أحمد! اگر به خاطر تو نبود جهان را نمی آفریدم، و اگر علی نبود تو را نمی آفریدم و اگر علی نبود تو را نمی آفریدم، و اگر فاطمه نبود شما را پدید نمی آوردم.

(ای سلمان!)

حبّ فاطمه ینفع فی مأهٍ من المواطن، أیسر تلک المواطن: الموت و القبر

و المیزان و المحشر والصّراط و المحاسبه(4) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای سلمان

1- الرّوض الفائق زمخشری ص 214؛ بحارالأنوار: 43/ 2؛ جلاءالعیون شبّر: ص 122.

2- الرّوض الفائق: ص 214.

3- الجنّه العاصمه: ص 149.

4- مقتل خوارزمی: 1/ 6؛ فرائدالسّمطین: 2/ 67.