آیا و چرا؟ صفحه 41

(73 ملّت)

این فصل بیانگر جریانات بعد از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله و تحقق پیشگوئی آن حضرت و مقدمه برای فصل بعد (أصحابی کاالنّجوم) است؛ که باربط دادن هر دو فصل، پاسخ خیلی از پرسشهای بی پاسخ روشن می شود.

1- وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلی أَعْقابِکُمْ وَ مَنْ یَنْقَلِبْ عَلی عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللَّهَ شَیْئاً وَ سَیَجْزِی اللَّهُ الشَّاکِرِینَ (1) محمد فرستاده خداست؛ و پیش از او، فرستادگان دیگری نیز بودند؛ اگر او بمیرد و یا کشته شود؛ آیا شما به عقب بر می گردید؟! (و اسلام را رها کرده به دوران جاهلیت و کفر باز گشت خواهید نمود؟!) و هرکس به عقب بازگردد، هرگز به خدا ضرری نمی رساند و خداوند بزودی شاکران (و استقامت کنند گان) را پاداش (نیک) خواهد داد.

2- وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَیِّناتُ، وَ لکِنِ اخْتَلَفُوا فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ وَ مِنْهُمْ مَنْ کَفَرَ، وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلُوا وَ لکِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ ما یُرِیدُ(2) از این آیه استدلال کرده اند بر اختلاف اصحاب بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بعضیها پس از اختلاف ایمان آوردند و بعضی کافر شدند چون شیعه و سنی به اتفاق این روایات را در کتابهای خود پذیرفته اند که آنحضرت فرمود:

3- و الّذی نفسی بیده لترکبن سنن من کان قبلکم حذو النعل بالنّعل و القذّه بالقذّه.

قسم به کسی که جان من در دست قدرت اوست، سر گذشت پیشنیان را گام به گام و مو به مو، سوار خواهید شد (همه آن سرگذشتها بر شما نیز خواهد گذشت).

4- و قال: رسول اللّه صلی الله علیه و آله کلّ ماکان فی الأمم السّالفه فإنّه یکون فی هذه الأمّه مثله حذو النّعل بالنّعل و القذّه بالقذّه(3)

تمامی آنچه در امتهای گذشته بود مو به مو

1- آل عمران: 144.

2- بقره: 253.

3- این دو روایت را دانشمندان زیادی از اهل سنت روایت کرده اند مانند؛ مسند أحمد: 2/ 527 و 4/ 125؛ صحیح بخاری: 4/ 144( ط دار الفکر)؛ مستدرک حاکم: 1/ 37 و 129( ط دار المعرفه)؛ نهایه ابن اثیر: 1/ 357 ص؛ کنزالعمال: 1/ 211 و 11/ 253؛ شرح نهج البلاغه: 9/ 286؛ و همان دو روایت رت در کتابهای شیعه نیز فراوان آورده اند بلکه به صحت آن حکم نموده اند مانند کتاب إعلام الوری: ص 476؛ کشف الغمّه: 2/ 545؛ مختصر بصائر الدّرجات: ص 205؛ تأویل الایات: ص 402؛ الصوارم المهرقه: ص 195.