امام باقر علیه السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 101

3. عبدالله بن عطا (راوی قرن دوم هجری)

3. عبدالله بن عطا (راوی قرن دوم هجری)(1)

از بزرگان تابعین بود که درباره شخصیت علمی ابوجعفر می گوید علما در برابر امام سر تعظیم فرود آوردند. ابن عماد حنبلی در کتاب خود از قول عبدالله بن عطا آورده است:

قَالَ عبدالله بْنُ عَطَاءٍ الْمَکِّیُ مَا رَأَیْنَا الْعُلَمَاءَ عِنْدَ أَحَدٍ أَصْغَرَ مِنْهُم عِنْدَ ابی جَعْفَرٍ علیه السلام یَعْنِی الْبَاقِرَ وَ لَقَد رَأَیْتُ الْحَکَمَ بْنَ عُیَیْنَهَ مَعَ جَلَالَتِهِ وَ سِنِّهِ عِنْدَهُ کَأَنَّهُ صَبِیٌّ بَیْنَ یَدَی مُعَلِّمٍ یَتَعَلَّمُ مِنْه.(2)

عبدالله بن عطا می گوید: من علما را نزد هیچ کس کوچک تر از نزد ابی جعفر ندیدم؛ زیرا همگی در برابر او متواضع بودند و به حق و دانش او معرفت داشتند و از او علم فرامی گرفتند. حکم بن عیینه(3) را با آن جلالت و سن مشاهده کردم که در مقابل او نشسته است و از او علم فرا می گیرد؛ آن گونه که کودک به نزد معلم رفته و از او علم فرامی گیرد.

این در حالی است که حکم بن عیینه بنا بر نقل راویان از بزرگ ترین علمای عصر خود بوده است؛ چنان که مجاهد بن رومی می گوید: حَکَم را در مسجد خیف مشاهده کردم، در حالی که علمای مردم همگی عیال (نیازمند) او بودند و از او بهره می بردند.(4)

1- عبدالله بن عطا از مشایخ سفیان ثوری است و کسی است که از امام باقر علیه السلام روایت می کند.
2- شذرات الذهب، ج1، ص149؛ همچنین نک: تاریخ مدینه دمشق، ج57، ص217؛ تذکره الخواص، ص302؛ ابو محمد عبدالله بن سعد یافعی یمنی شافعی، مراه الجنان، ج1، ص274؛ البدایه والنهایه، ج9، ص322.
3- یکی از فقهای بزرگ کوفه، متوفی 115.
4- تهذیب التهذیب، ج2، ص134.