امام حسین علیه السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 118

ب) مقام رضا

ب) مقام رضا

امام حسین علیه السلام فرموده است:

لِلَّهِ الْأَمْرُ وَ کُلَّ یوْمٍ رَبُّنَا هُوَ فِی شَأْنٍ إِنْ نَزَلَ الْقَضَاءُ بِمَا نُحِبُّ فَنَحْمَدُ اللَّهَ عَلَی نَعْمَائِهِ وَ هُوَ الْمُسْتَعَانُ عَلَی أَدَاءِ الشُّکْرِ وَ إِنْ حَالَ الْقَضَاءُ دُونَ الرَّجَاءِ فَلَمْ یبْعُدْ مَنْ کَانَ الْحَقُّ نِیتَهُ وَ التَّقْوَی سَرِیرَتَه.(1)

امر فقط به دست خداست. اگر تقدیر به دلخواه ما نازل شود، نعمت های خدا را سپاس می داریم و برای شکرگزاری او یاریگر است. اگر قضا میان ما و مقصود حایل شود(و به مقصود خود نرسیم)، کسی که نیت پاک و اندیشه پرهیزکاری دارد، اهمیت نمی دهد (و شکوه نمی کند)؛ (زیرا به وظیفه خود عمل کرده است).

ج) مقام تسلیم

ج) مقام تسلیم

حسین بن علی علیه السلام را گفتند: ابوذر می گوید من درویشی بر توانگری اختیار کرده ام، بیماری بر تن درستی برگزیده ام. حسین علیه السلام گفت: رحمت خدا بر ابوذر باد. او را چه جای اختیار است؟ و بنده را خود با اختیار چه کار است؟ پیروز آن کس است که اختیار و مراد خود فدای اختیار و مراد حق کند.(2)

د) زهد

د) زهد

در شب عاشورا، خطبه ای خواند و در آن، پس از حمد و ثنای الهی فرمود:

عِبادَاللَّهِ! اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مِنَ الدُّنْیا عَلی حَذَرٍ، فَإِنَّ الدُّنْیا لَوْ بَقِیتْ لِأَحَدٍ أَوْ بَقِی عَلَیها أَحَدٌ، کانَتِ الْأَنْبِیاءُ أَحَقُ بِالْبَقاءِ، وَ أَوْلی بِالرِّضی، وَ أَرْضی بِالْقَضاءِ، غَیرُ أَنَّ اللَّهَ تَعالی خَلَقَ الدُّنْیا لِلْبَلاءِ، وَ خَلَقَ أَهْلَها لِلْفَناءِ،