امام حسین علیه السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 120

إِلَیکَ رَغْبَهً مِنِّی إِلَیکَ عَمَّنْ سِوَاکَ _ فَفَرَّجْتَهُ وَ کَشَفْتَهُ فَأَنْتَ وَلِی کُلِّ نِعْمَهٍ _ وَ صَاحِبُ کُلِّ حَسَنَهٍ وَ مُنْتَهَی کُلِّ رَغْبَه.(1)

خدایا تو در هر رنجی تکیه گاه و در هر سختی امید منی و در هر گرفتاری که به سویم روی کند، تکیه گاه و یار منی، چه غم ها که موجب ضعف دل بود و راه چاره ای نداشت وسبب بی اعتنایی دوست و شماتت دشمن بود که به پیشگاه تو آوردم و شکایت آن را به تو کردم که از همه کسان دل با تو داشتم و تو آن را برطرف کردی؛ چرا که تو مالک همه نعمت ها و همه خوبی ها و همه مطلوب ها نزد تو است.

و) حب لقاء الله

و) حب لقاء الله

امام حسین علیه السلام فرمود:

أَلَا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَا یعْمَلُ بِهِ، وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَایتَنَاهَی عَنْهُ!؟ لِیرْغَبِ الْمُؤْمِنُ فِی لِقَآءِ اللَهِ مُحِقًّا؛ فَإنِّی لَا أَرَی الْمَوْتَ إلَّا سَعَادَه، وَ لَا الْحَیوه مَعَ الظَّالِمِینَ إلَّا بَرَمًا.(2)

مگر نمی بینید به حق عمل نمی شود و از باطل اجتناب نمی گردد؟ پس بر مؤمن لازم است در چنین وضعی، حق جوی و راغب لقای پروردگار باشد. (به همین جهت،) من مرگ را جز سعادت نمی بینم و زندگانی با ستم کاران را جز نکبت نمی دانم.

ز) بی وفایی دنیا

ز) بی وفایی دنیا

امام حسین علیه السلام در شب عاشورا هنگام تمیز کردن شمشیرش چنین سرود:

ای روزگار، افّ بر تو باد که چه بسیار در بامداد و شامگاه، یار خود و طالب خود را کشته ای. روزگار بدل یکی به جای دیگری را قبول