امام حسین علیه السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 16

ب) مصداق قربی

ب) مصداق قربی

درباره لزوم دوست داشتن اهل بیت علیهم السلام وامام حسین علیه السلام که یکی از آنان است، دلایل روایی فراوانی در منابع معتبر اهل سنت و شیعه از قول رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل شده است. علاوه بر انبوه روایات منقول معتبر در این باره مهم ترین آیه ای که در این باره به آن تمسک شده، آیه قربی در سوره شورا است که خداوند در آن به دوستداری قربای پیامبر فراخوانده و فرموده است:

ذلِکَ الَّذی یبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبی وَ مَنْ یقْتَرِفْ حَسَنَهً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ.

این همان چیزی است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند به آن نوید می دهد! بگو من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی کنم جز دوست داشتن نزدیکانم [اهل بیتم] و هر کس کار نیکی انجام دهد، بر نیکی اش می افزاییم؛ چرا که خداوند آمرزنده و سپاس گزار است. (شورا: 23)

در این آیات، خداوند به مؤمنان صالح و درست کار بشارت داده است که اگر می خواهند در برابر خوبی های رسول خدا صلی الله علیه و آله نیکی کنند، نزدیکان او را دوست داشته باشند. این دوستی، کار نیکی است که سبب می شود دیگر کارهای نیک آنان نیز مقبول حق تعالی قرار گیرد و پاداششان را چند برابر می کند و موجب بخشش گناهان و سپاس گزاری از نیکی های آنان می شود. مفسران از ابن عباس نقل کرده اند: