امام حسین علیه السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 59

خدا صلی الله علیه و آله ، پدر مروان را لعنت کرد، هنگامی که مروان هنوز در صلب پدرش بود و مروان بر اساس لعنت الهی به دنیا آمده است.(1)

ازاین رو، مخالفت وی با یزید بر کسی پوشیده نبود و همچنان که گذشت، هنگامی که معاویه برای بیعت گرفتن به مدینه آمد، یکی از کسانی را که نزد خویش فراخواند، عبدالرحمان بود. معاویه به وی گفت: تو چگونه جرئت می کنی از دستورم سرپیچی کنی؟ وی گفت: امید دارم در آن برایم خیر باشد. معاویه گفت به خدا قسم، من قصد کردم تا تو را بکشم، عبدالرحمان گفت: در این صورت، خدا در دنیا، لعنت را و در آخرت، آتش جهنم را نصیبت می کند. آن گاه از هم جدا شدند.(2) پس از مدتی معاویه صد هزار درهم برایش فرستاد، ولی عبدالرحمان قبول نکرد و گفت: آیا دینم را به دنیا بفروشم؟ آن گاه پس از اندک مدتی در همان سال53، پیش از بیعت با یزید، در محله حبشی در اطراف مکه به طور ناگهانی در خواب مرد.(3)

3. موضع گیری امام حسین علیه السلام در زمان معاویه

3. موضع گیری امام حسین علیه السلام در زمان معاویه

امام حسین علیه السلام همواره آمر به معروف و ناهی از منکر بود و با آنکه به مفاد صلح نامه برادرش پای بند بود، ولی هیچ گاه از امر به معروف دست نمی کشید. بارها نیز در زمان معاویه به مخالفت با وی پرداخت و امر به معروف کرد، اما معاویه به عللی که پس از این می آید، از برخورد با امام خودداری کرد.

تاریخ نگاران نوشته اند در آن هنگام که معاویه بن ابی سفیان برای یزید بیعت می گرفت، حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام از کسانی بود که تن به بیعت او نداد. به روزگار حاکمیت معاویه هم مردم کوفه همواره به امام

1- تفسیر القرآن العظیم (ابن کثیر)، ج 7، ص 261.
2- تاریخ الطبری، ج 5، ص 304؛ الإمامهوالسیاسه، ج 1، ص 207.
3- الاستیجاب، ج 2، ص 826؛ أسدالغابه، ج 3، ص 364؛ الإصابه، ج 4، ص 276.