امام حسین علیه السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 92

نخواهید دید. چشمانتان را میل می کشند و دست ها و پاها و اعضایتان را می برند و بر تنه های خرما می آویزند. همان گونه که با پارسایان و قاریان شما امثال حجر بن عدی و یارانش و هانی بن عروه و نظایر او کردند، اما آنان ناسزا گفتند و از عبیدالله تمجید کردند و شمر نیز به طرفش تیر انداخت و گفت: هم اکنون خدا تو و یارت را می کشد.

زهیر گفت: مرا از مرگ می ترسانی! به خدا مرگ با او(حسین) را از جاوید بودن با شما خوش تر دارم.

راوی می گوید: آن گاه رو به مردم کرد و با صدای بلند گفت: ای بندگان خدا این بد ترکیب بی عقل و امثال وی در کار دینتان شما را فریب ندهند. به خدا کسانی که خون ذریه و اهل بیت محمد صلی الله علیه و آله را بریزند و یاران و مدافعانشان را بکشند، از شفاعت محمد نصیبی نمی برند.

راوی می گوید: یکی او را صدا زد و گفت: ابو عبداللَّه می گوید بیا. به جانم قسم، اگر مؤمن آل فرعون قوم خویش را اندرز گفت و کار دعوت را به کمال برد، اگر اندرز و بلاغ سودمند باشد تو نیز این قوم را اندرز گفتی و به کمال رساندی».(1)

د) تحول حرّ بن یزید ریاحی

د) تحول حرّ بن یزید ریاحی

در طبقات و دیگر کتاب ها آمده است، حرّ بن یزید پس از شنیدن سخنان امام حسین علیه السلام به عمر سعد گفت: «آیا تو قصد داری با این مرد بجنگی؟ عمر گفت: آری. حرّ گفت: آیا هیچ یک از خصالی که برای خود برشمرد، شما را راضی ننمود (که از کشتنش دست بردارید؟) عمر سعد گفت: اگر دست من